Ayça kulağına gelen fısıltılarla bilincini yavaş yavaş kazanıyordu.Tam gözlerini açacaktı ki birden bire kafasından dökülen su ile gözlerini açmayı bırak yatakta dizlerinin üzerine geçip elini yatağa dayadı.Duruşuyla aynı yağmurda ıslanmış zavallı bir kedi gibi görünüyordu.Bir yandan yüzünü temizleyip gözlerini açmaya çalışıyordu.Tabi kahkahalar durumu anlamasına yardımcı oldu.Kızlar intikam peşindeydi.Hep bir ağızdan keloğlan şarkısını söylemeye başladılar. Anlaşılan bugün önce uyanan o olmamıştı.Sonra elini kalbine götürdü.
"Yaaa ben sana demedim mi seni sulayarak intikamımı alacağım diye."dedi Masal.
"Ahhh kızlar sanırım korktuğum için kalbim çok hızlı atıyor."
"Tabi tabi canım eminim kalp krizi falan geçiriyorsundur." dedi Aslı.
Bunun üzerine Ayça nefes almakta zorluk çekmeye başladı.
"Kolumu hissetmiyorum."Dedi zar zor aldığı nefeslerin arasından.Ve ellerinin üzerinde dururken bir anda kolunu tutarak yatağa yan düştü .
Önce dikkatle baktılar Ayça'ya sonra gülen ifadeleri silindi.Ve suratları ciddileşti.
"Kızlar sanırım gerçekten kalp krizi geçiriyor." dedi Eylül.
"Yok daha neler-" dedi Aslı ama Ayça'nın suratına baktığında gerçek rüzgarda uçan bir kağıt parçası gibi bir anda suratına çarptı ve cümlesine "-Biz şi -şimdi ne yap-pa pa-pa- cağız?" diye devam etmeye çalıştı kekeleyerek .Felaket tellallığına başladığında susmak bilmeyen kız şimdi konuşamıyordu.
"Tamam Sakin olun telefon- hemen telefon verin bana hemen ambulans çağıralım Eylül koş pencereyi aç hava alması lazım hadi düz yatıralım önce ,Aslı git Füsun teyzeye haber ver."dedi Masal en sessiz ,en sakinleri panik anında bir kaplana dönüşmüş tek tek emirler yağdırmaya başlamıştı.
Kızların çok korkuttuğunu anlayan Ayça daha fazla kıyamadı onlara ve oyununu kahkaha ile son verdi.Ayça 'nın kahkahasını duyan Masal bir anda telefonu tuşlamayı bıraktı ve elinden düşürdü.
Eylül gibi dimdik bir kız gözleri yaşlı bir şekilde camın önünden kafasını Ayçaya çevirdi.Oysa ki o hiç ağlamazdı .Aslı bir anda dizlerinin üzerine yığıldı ve dışarı derin bir nefes verdi.Sanki bir anda üzerinden tonlarca yük kalkmıştı.Emin olmak istermiş gibi şaşkın bakan gözlerini Ayça'nın üzerinden alamıyordu.
Kızları gören Ayça kahkahasını durdurdu.
"Tamam tamam beni bu kadar sevdiğinizi bilmiyordum sadece şakaydı."Dedi kızlardan bir tepki alamayınca .
"Hey bana bakın sapasağlamım .Sadece size kiminle uğraştığınız göstermek istedim .Biraz abartmış olabilirim."
Kendine gelen Eylül bir anda gözyaşlarını sildi.
"Biraz mı sadece biraz mı abarttın öleceğini sandık!"
"Tamam birazdan fazla olabilir."
"Bence seni biz öldürmeliyiz birazdan fazlaymış."Dedi Aslı artık emin olmuş birşekilde kızgın gözlerle Ayça'ya bakıyordu.
"İşte buna katılıyorum nasıl yapalım sizce kızlar?" dedi Masal bir seri katil edasıyla. Yavaş yavaş Ayça'ya doğru yaklaşmaya başlamışlardı.
"Hazır camı açmışken aşağı atalım derim ben."dedi Eylül.
"Tamam çelmeyi ben takarım ." dedi Masal.
"Yok ikinci kattayız en fazla kolunu bacağını kırar o olmaz ." dedi Aslı.
Kızların giderek ciddileştiğini anlayan Ayça masum bakışlarını hepsinin üzerinde tekrar tekrar gezdirdi.
