Ölüme yürüyen insanlardık biz,
Adım adım ölümle yüzleşmeye gidiyorduk,
Ellerimizde hediyeler,
Gözlerimizde bir damla yaş,
Ve her birimiz ölüme yürüyen insanlar.
Kalpleri katılaşmış insanları,
İnsan olmayan insafsızları,
Ellerimizle hoşca kaldırıyorduk kollarımızı,
Bir görüşürüze sığdırdık anılarımızı,
Gözlerimizde yağmur damlaları.
Sahi ölüme kaç saat kaldı ki ?
Kaç saat kaldı ki saadete ?
Daha ne yürüyeceğiz biz ?
Ne kadar daha bekleyeceğiz ölüm sessizliğinde ?
Cevapsız suallerle dolu,
Ölüme yürüyen insanlardık biz,
Adım adım ölümle yüzleşmeye gidiyorduk,
Adım adım ,
Sessiz ve ıssız yürümelerle.
S.E.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalem Sevdası
PoetryBazen kelimeler pat diye dökülür insanın kalbinden o beyaz kağıdın üzerine. Sen de ne olduğunu anlayamazsın. Bir bakmışsın kalbin kelimelerde.Bazen şiirlerde buluşur o kelimeler. Öyle bir anlam yüklerler ki mısralara kelimelerin dahi ağzı açık kalır...
