Bir gece yarısı,
Saat bilmem kaç,
Sadece yıldızlardan anlıyorum karanlık olduğunu havanın,
Kalbimin yıldızları gökyüzüne yuva yapmış,
Seyrediliyor bir ben bir nefsim tarafınca ,
Korkmuyor geceden yıldızlar,
Hem korksalar neye yarar ki zaten,
Gidebilecekleri son yer yine orası değilmi ?
Çalacakları en son kapı neresi peki?
Geceler mi yoksa gündüzler mi?
Saat bilmem kaç?
Gökyüzünün sessizliğiyle susmuş tüm Dünya,
Benim gözlerim kapanmakta o sessizlikte,
Ayağımın altındaki toprak bir mezar gibi,
Kelimelerim bütün gücünü kaybetmiş,
Ölümü beklerler sanki,
Yerlere yığıldılar bedenimden,
Ben,
Ben bilmem saat kaç?
Zaman durmuş bir saat misali...
S.E.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalem Sevdası
PoetryBazen kelimeler pat diye dökülür insanın kalbinden o beyaz kağıdın üzerine. Sen de ne olduğunu anlayamazsın. Bir bakmışsın kalbin kelimelerde.Bazen şiirlerde buluşur o kelimeler. Öyle bir anlam yüklerler ki mısralara kelimelerin dahi ağzı açık kalır...
