Çocuk dedim,
Sen çocuksun.
Gözlerin bana hayatı değil,
Mutluluğu anlatmalı,
Ve mutlulukla gülmeli,
Mutlulukla bakmalı.
Yüzün,
Bana çaresizliği değil,
Gülümsemeyi hatırlatmalı,
İçten ve samimi,
Sadece tebessüm ettirecek kadar beni,
Çocukluğumu özlettirebilecek kadar,
Çocuk.
Çocuk ben seni böyle görmemeliyim,
Yoksa çocukluğumdan utanır benliğim.
Sen bana böyle bakacaksan eğer,
Ben gülen gözlerimden utanırım.
Ve ne zaman içten gülsem,
Senin gözlerini hatırlarım.
Gül çocuk sen gül,
Somurtsun tüm kainat.
Sen gül ki çocukluğumu özleyeyim tekrar,
Gül ki çocukluğumu bulayım sende biraz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalem Sevdası
PoetryBazen kelimeler pat diye dökülür insanın kalbinden o beyaz kağıdın üzerine. Sen de ne olduğunu anlayamazsın. Bir bakmışsın kalbin kelimelerde.Bazen şiirlerde buluşur o kelimeler. Öyle bir anlam yüklerler ki mısralara kelimelerin dahi ağzı açık kalır...
