Kimse duymadı çaresiz gözyaşlarını,
Kimse görmedi ağlarken onu,
Her gece veyahut bazı geceler,
Oluyordu böyle,
Boşalıyordu.
O geceler hep yorganını,
Kalkan yapıyordu kendine,
Kimse ulaşamasın ona diye.
Ağlamak bir şairin,
Şiirlerini kağıda dökmesi gibiydi onun için,
Neye ağladığını bilmeden,
Belki kendinden,
Belki nefsinden,
Belkide hayatı için ağlıyordu,
Bilmiyordu,
Bilmek de istemiyordu gözyaşlarının sebebini,
Bu gece yine ağladı bilmediği sebeplere....
S.E.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalem Sevdası
PoetryBazen kelimeler pat diye dökülür insanın kalbinden o beyaz kağıdın üzerine. Sen de ne olduğunu anlayamazsın. Bir bakmışsın kalbin kelimelerde.Bazen şiirlerde buluşur o kelimeler. Öyle bir anlam yüklerler ki mısralara kelimelerin dahi ağzı açık kalır...
