Ben karmaşıktım,
Beyaz da vardı bende,
Tertemizdim hemde.
Siyah da vardı,
Kir Pak doluydu içim.
Pembeydim biraz da,
Tozpembe hayallerim vardı.
Kırmızıydım aslında,
Öfkeliydim çoğu zaman herkese.
Mavi de vardı içimde,
Gökyüzü kadar mavi umutlarım,
Kahverengi gözlerimdi,
Gözlerim kadar saçlarım da kahve.
Yeşil doluydu içimde,
Özlem vardı çünkü içinde.
Moru barındırırdım her şeyimde,
Bana ilham verdiği için belkide.
Sarı güneşin rengiydi,
Kışı sevsemde yaz gelmeliydi.
Gri de vardı bak unuttum onu,
Gri kalemimdeki mürekkebin rengiydi.
Ben,
Ben karmaşıktım,
Bütün renkleri içinde barındıran,
Farklı bir dünya vardı bende,
O dünyada mutluydum ben,
Ben orda nefes aldığım kadar vardım,
Ben bendim aslında,
Beni ben yapan renklerimin yanında.
Solmuş değildim,
Sönük hiç değildim.
Bütün renkler vardı bende,
Ayrım yoktu,
Kayırma yoktu kimseyi.
Seviyordum böyle olmayı,
Seviyordum kendim olmayı.
Seviyordum bütün renkleri barındırmayı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kalem Sevdası
PoesíaBazen kelimeler pat diye dökülür insanın kalbinden o beyaz kağıdın üzerine. Sen de ne olduğunu anlayamazsın. Bir bakmışsın kalbin kelimelerde.Bazen şiirlerde buluşur o kelimeler. Öyle bir anlam yüklerler ki mısralara kelimelerin dahi ağzı açık kalır...
