Keyifli okumalar!
🕉
20 KASIM 2013.
18.45
Ustalıkla yaratılmış kar taneleri hızlıca yerle buluşurken, zemin kendini uzaklaştırmak istercesine maskelemişti. Ne yaşamıştı ki zemin? Belki de gururu kırılmıştı herkes onu ayak izleriyle kirletirken.
"Sen de kirlendin."
Soğuk rüzgarlar ağaçlara tutunmuş dalları yuvalarından kopartıp bilmediği sokaklara sürüklerken, Gökyüzü sonsuzluğun temsilcisi gibi siyaha boyamaya başlamıştı maskelerini, bulutlar siyahın üstüne astar boya atmadan gökyüzünün üzerinde geziyordu; gizlice ve görünmez bir şekilde.
Buğulanmış pencereye yaklaşarak gökyüzüne baktım. Saatlerdir aralıksız yağan kar, yeryüzünde kendine bir ev bulmuş ve o evin içine sinebilmek için keskin bir bıçak gibi çatıyı delmeye çalışıyordu.
Yutkundum.
"Kirlendim mi, sahiden?" diye sordum kulaklarımın aşina olduğu sese.
Kirlenmemiştim ben.
"Hayır." Diye bağırdı başka bir ses. "Sen sadece bizi korudun, kendini korudun."
Soğuğun ev sahipliği yaptığı ceset parmaklarımı kaldırarak buğulanmış cama dokundum, parmaklarım bedenimden bağımsız bir şekilde buğulu cama birşeyler çizerken, şiddetli yağan karın zeminde bıraktığı tok sesleri dinlemeye başladım.
Ben Vera Alaskar.
Hayallerini küçük bir bavula sığdırıp annesinin yanına gömen küçük bir kız çocuğu.
Umutlarını elinde tutmayı beceremeyip, kâbuslarına sığınan, yirmili yaşlarının başında umursamaz -görünen- bir genç kız.
Ve ben; acı geçmişinin peşini bırakmadığı, intikam ateşiyle yanıp kavrulan; kanlı elleriyle beslediği ruhunu şeytana satan hastalıklı kadın.
"Ölmeden önce yapacağın son şey ne Vera?"
🕉
Hoşçakalın!
(Giriş paragrafı alıntıdır.)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
VERA.
Teen Fiction⛤ Cesed adamın küle dönmüş kalbi nasıl tamamlayabilirdi ki enkaz altında kalmış kırık ruhlu küçük kızın kalbini? ⛤ Yayınlanma Tarihi: 6 ocak 2016 ♥ Bu hikaye Ayşenur için yazılmaya başlanmıştır.♥
