The Maze Runner

KAÇIŞ

Önümden geçen metal sürtünme sesleri beni ürpetiyordu.Gittikçe kalbim hızla çarpmaya devam ediyordu.Hayır bu kadar fazla korkamazdım.''Lanet Olsun.... Korkuyorum...Dedim ama nerdeyse ben bile duymamamıştım sesimi.Sadece hislerim ve kaybetmek istemediğim pek sevmediğim bi arkadaşım...Neden onu bu kadar korumak istiyodum ben.

Kendime küfür yağdırmaya devam ederken daha fazla Izdırap Veren gelmeye başladı.Korktukça anılarım aklımda canlanıyordu.Ama neden ,ben neden böyleydim.''Lanet olsun.....'diyeb ağırmak geldi içimden.Ama korkum bastırıyordu sesimi.Izdırap verenlerin gittiğini sandığım sırada yavaşça çıktım bulunduğum yerden.Alby hala ordaydı.Sarmaşıklarla yukarı tırmanmaya başladım.Alby'nin yanına geldiğimde işler zorlaştı tabii.İttirdim ama çok ağırdı.Arkamdan gelen metal sesi ile irkildim.Soluksuz bi şekilde sadece duruyodum.Gözlerimi kapattım.Güvenli bi yerde bulunup yanımda birilerinin olması için neler vermezdim ki...Fark ettirmeden akan gözyaşlarımı ıslaklığını hissettim.Gözlerimi hafifçe aralayıp baktığımda Izdırap Veren buraya doğru geliyordu.''Siktir!''dedim sessizce.Alby'i daha güçle ittim ama olmadı.Bi anlık içimde duyduğum hisle ittim Alby'i ,yapmıştım.İipi dlayıp ittiriyordum.Sonunda daha fazla itemedim.Onu sarmaşıklarla bırakıp gittim.Rahatladığımı hiseetim.Pire gibi tırmandım ve koşmaya başladım.Izdırap Veren de benim kadar hızlıydı.Aklımda bi pırıltı belirdi.Uçurumun kenarında durdum ve arkamı döndüm Izdırap Veren bana doğru geliyordu.Bana gelmesine 5 cm kala kenara çekildim Izdırap Veren büyük bi çığlıkla uçurumdan düştü ve sesi kesildi.Şaşkınlıkla uçurumun derinliğine bakarken omzumdaki elle irkildim.

--Kaçmalıyız...Gel benimle...Hadi ama çirkin çıkıntı.Koş dedim sana. Hadi...!

Minhoyu gördüğüme sevindim doğrusu onu takip ettim.Labirentin yollarını biliyordu.Yani benden daha iyi bildiği belliydi.Arkama baktığımda tam 3 tane Izdırap Veren buraya doğru geliyordu.

--Kaç bu kapı birazdan kapanacak.Hadi ama Çaylak başarırsın...!

Bu beni cesaretlendirdi.Daha hızlı koştum.Daha da hızlı...

--YAPABİLİRSİN...BAŞARACAKSIN..!

Daha sonra tek hatırladığım şey gürültüyle kapanan kapı ve kendimi yere atmamdı.

Minhonun beni hızla sarsmasıyla uyandım.

--Kalk artık gitmeliyiz.

--Alby...Onu da almalıyız.

--Aklını mı kaçırdın.O ölmedi mi? Bana şaşakın gözlerle bakıyordu.

Onu Alby'nin yanına götürdüm ve birlikte taşıyarak Kayrana getirdi.Kayrandayken beni en fazla mutlu eden Chuck'ın üzerime atlayıp

--Sana inanamıyorum.Hayatımda gördüğüm en iyi çaylaksın...

ARKADAŞLAR...HERKESE SELAMLAR...UMARIM SEVEREKOKUYOSUNUZDUR.LABİRENT BÖLÜMÜNÜ KISA KSEİP DİREK ÜÇÜNCÜ BÖLÜME GEÇMEYİDÜŞÜNÜYORUM..YORUM VE VOTELERİ UNUTMAYIN LÜTFEN...TÜM GLADERLARA ÇOK ÇOK ÇOKİYİ SENELER... <3