Falling for Ash Montesines

Thirty-Two

A/N: Rated SPG-ish for suggestive scenes. 

--- 

"MERE?" Through hazy dreams, narinig kong masuyong bumulong ni Ash as he nuzzled the nape of my neck.

Mabagal akong nagising. Ayoko pa sanang magmulat kasi groggy pa talaga ako. Kulang na kulang 'yung tulog ko at pakiramdam ko parang wala pa rin akong buto. But Ash's kisses were warming my skin again. Bumuntong-hininga ako, nagsimulang mag-inat. I felt his lips move down my back. He moved to press closer to me at nadama ko na naman siya. I moaned and pressed my face deeper into the pillow.

"Ash, parang awa mo na," I whimpered. "Tama na."

He laughed and his mouth moved back to the nape of my neck.

Hindi ko na alam kung anong oras na kami natulog. Wala na akong konsepto ng oras. After n'ung... you know. Nakatulog naman ako, alam ko. Pero mayamaya nagising na ako kasi nararamdaman kong may humahalik sa balikat ko.

Pagkatapos n'un, naidlip na naman ako pero mamaya, magigising na naman ako kasi may nangangalabit! And Ash hadn't used his hand.

Kahit pagod na ako at antok na antok na, hindi ako makatanggi kasi... well, kasi gusto ko rin naman. Other times, I didn't have a choice kasi magigising akong... uhm, nasa loob ko na siya.

Parang walang kapaguran eh. Not that I'm complaining but oh, my God! Di ba dapat may recovery period ang mga lalaki? Ba't hindi pa ako nakaka-recover, handa na siya ulit? Ano bang vitamins nito?

The last time, 'yung akala kong last time, he settled down beside me and cuddled me. I love him more than anything pero God, please, nagmamakaawa na ako sa isip ko na sana patulugin naman muna niya ako.

Pero mayamaya, narinig kong umingit siya at maramdaman ko na namang niyakap niya ako at dumagan siya sa 'kin. I had only sighed and wrapped my arms around him.

Sige na nga. Kaya ko pa ng isa.

Then after n'un, wala na talaga. Kahit siguro buhusan niya ako ng tubig, hindi na ako magigisng.

Ngayon na lang ulit.

"I have food," he whispered against my skin.

Mabagal ko siyang nilingon and saw him grinning at me.

"Ano'ng niluto mo?" tanong ko.

"Wala. Gumawa lang ako ng sandwich. Gutom na ako eh."

Sandwich, God, pengeng sandwich!

Nagsimula akong bumangon pero walang lakas ang katawan ko. Saka pa nagparamdam lahat ng sakit at hapdi sa mga muscles na hindi ko alam na meron pala ako. I made a sound and Ash stroked his hand down my arm.

"You okay?" tanong niya, nag-aalala.

Kung hindi ako okay, kasalanan mo 'yun!

I bit my lower lip so I wouldn't make another sound and slowly sat up. Gusto kong simangutan si Ash pero nang tingnan ko siya, parang guilting-guilty naman siya. Naawa ako. Hindi naman niya kasalanan 'to. I could have said no if I really didn't want to.

Tumayo siya at pinangko ako. I was tensed for a moment pero yumakap ako sa leeg niya nang buhatin niya ako papunta sa mesa. Then he lowered me to the sofa.

Noon ko na-realize na wala akong damit. Automatic na tumakip sa katawan ko ang mga braso ko, and he grinned at me. It was such a boyish, happy grin that just endeared him to me even more.

"Kuha mo naman ako ng shirt, please?" sabi ko.

Hindi siya lumayo. Instead, he reached up behind his shoulder, grabbed a fistful of his shirt and pulled it off.