Violet || H.S [Thai Translation]

Chapter Two

                  

ไ ว โ อ เ ล็ ต

"หมดเวลา ส่งงานได้แล้วจ้ะ" สิ้นเสียงของเอมิลี่

ทุกคนในห้องต่างใจจดใจจ่ออยู่กับการเก็บของและส่งงานให้เธอ ในที่สุดฉันก็คิดออกว่าจะวาดอะไรดี มันก็ไม่ใช่ภาพวาดที่สวยมากอะไรขนาดนั้นหรอกนะ มันเป็นภาพเด็กผู้หญิงธรรมดาๆกับมงกุฎดอกไม้ ที่กำลังถักเปียอยู่ มันถูกวาดด้วยโทนสีขาว ดำ ฉันรู้สึกภูมิใจในงานชิ้นนี้ของตัวเองมาก จริงๆนะ และฉันก็อยากให้เอมิลี่เห็นงานชิ้นนี้ของฉันมากๆเลยแหละ เพราะเธอมักจะแนะนำไอเดียเจ๋งๆในการวาดตลอดเลย

ฉันเป็นคนสุดท้ายในการส่งงานตลอด เพราะ ฉันไม่ต้องการให้มีคนมาเห็นผลงานของฉัน แม้แต่แม่ของฉันก็ตาม... บุคคลคนเดียวที่เคยเห็นผลงานฉัน ก็มีแต่ เอมิลี่ นี่แหละ ฉันหันหลังไปก็เห็นแฮร์รี่กำลังเก็บของเตรียมที่จะส่งงานเหมือนคนอื่นๆ หลังจากนั้นเค้าก็เดินมาข้างหลังฉัน ฉันก็เลยกอดแผ่นผ้าใบแน่นมากเหมือนจะมีคนมาขโมยงานฉันงั้นแหละ และภาวนาให้งานไม่เละหรือสีเปรอะเสื้อฉันนะ ฉันรอแฮร์รี่ส่งงานก่อนเพื่อฉันจะได้เป็นคนสุดท้ายของห้อง

"นายส่งก่อนเลย"

ฉันเขยิบไปข้างๆเพื่อให้เค้าเดินได้สะดวก แต่เค้ากลับอยู่นิ่ง ไม่เดินไปส่งงานเหมือนที่ฉันคิดไว้ พร้อมกับส่ายหัวเบาๆ

"ม-ม-ไม่เป็นไร ธ-ธ-เธอ ส-ส่ง ก-ก-ก่อนเลย"

ฉันส่ายหัว และ กำลังจะค้านไปแต่ยังไม่ทันได้พูดอะไร เอมิลี่ก็หยิบงานฉันไปจากมือ เธอจ้องมองรูปวาดของฉันและส่งยิ้มให้ซึ่งมันแปลกมาก เพราะ ปกติเธอต้องแนะนำฉันเรื่องการวาด และ เธอก็รู้ว่าฉันเป็นคนที่ไม่มั่นใจในตัวเองเลย ฉันมั่นใจว่าเค้าต้องเห็นรูปที่ฉันวาดแล้วแน่ๆ พอฉันเดินออกมาแอลกับเจย์ก็มารออยู่หน้าห้องแล้ว แอลมองไปข้างหลังฉันแล้วเธอก็ยิ้มมุมปาก

"เดี๊ยวก่อนนะ เค้าเรียนกับเธอวิชานี้ด้วยหรอ ? เหมือนอย่างที่ฉันบอกเลยเธอมันโชคดี"