Violet || H.S [Thai Translation]

Chapter Nine

ไ ว โ อ เ ล็ ต

"ไวโอเล็ต เป็นอะไรเปล่า?" เจคถามฉันอีกครั้ง แต่ฉันไม่ได้ตอบเขากลับ ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องของฉันที่จะรู้สึกแบบนี้ตอนเห็นแฮร์รี่ แต่ฉันอยากรู้ว่าเขาจะรู้จักเธอไม๊ ฉันคิดว่าเขาจะไม่รู้จักใครนอกจากพวกเรา ฉันหันไปหาเจคและพยายามที่จะยิ้มให้ดูมีความสุขที่สุด

"ฉันควรกลับแล้วแหละ มันดึกแล้ว เออ...ขอบคุณที่มาคุยเป็นเพื่อนนะ"

"ไม่เป็นไรๆ ขอบคุณเธอที่มาคุยเป็นเพื่อนเหมือนกัน555" ฉันกำลังจะเดินหันหลังกลับไปแต่เจคก็คว้าแขนฉันเอาไว้

"เราจะได้เจอกันอีกไม๊?"

"อาจจะนะ ฉันก็ไม่รู้-"

"ไวโอเล็ต?" ฉันจำเสียงและสำเนียงบริทิชเสียงนั้นได้เป็นอย่างดี ในที่สุดเขาก็ทำตามสัญญาซักทีว่าจะกลับมาหาฉัน เขาโกหกฉันรึว่าไปเข้าห้องน้ำ แต่จริงๆแล้วคือจะไปคุยกับผู้หญิงคนนั้นรึเปล่า? เจคมองไปตามเจ้าของเสียงที่อยู่ข้างหลังพวกเรา

"เออ นี่แฮร์รี่นะเพื่อนฉันเอง ส่วนแฮร์รี่นี่เจคนะ" ฉันพูดพร้อมกับแนะนำเค้าทั้งสองคนให้รู้จักกัน

"ฉันควรจะไปหาเพื่อนของฉันบ้างแล้วแหละ ยินดีที่ได้รู้จักนะ แฮร์รี่ บาย ไวโอเล็ต!"

"บาย เจค!"

หลังจากที่เจคเดินกลับไปฉันก็หันหน้าไปหาแฮร์รี่ เพราะเขาดูเงียบๆและไม่ได้พูดอะไรซักคำตั้งแต่ทักทายกับเจค

"แล้ว เธอไปไหนมาอ่ะ?"

"ฉ-ฉันไป ข-เข้าห้องน้ำมา ม-เหมือนที่ฉันบอกเธอไง" เขาโกหกฉันหรอ? "ค-คนมัน ย-เยอะมากเลยนะ"

ฉันแค่พยักหน้า เพราะฉันเพิ่งเห็นเขาคุยกับผู้หญิงคนนั้นพร้อมกับโอบไหล่เธอ ด้วยตาของฉันเอง

"ฉันอยากกลับบ้านแล้วอ่ะ ไปหาแอลกับเจย์กันเถอะ" ในที่สุดพวกเราก็เจอแอลกับเจย์

"พวกเธอกลับกันเถอะ!" แฮร์รี่พยายามตะโกนเรียกสองคนนั้นสู้กับเสียงเพลงในปาร์ตี้

"ทำไม?! งานเพิ่งจะเริ่มเองนะ!" แอลตะโกนกลับมา ฉันรู้อยู่แล้วแหละว่ามันต้องยากแน่ๆในการทำให้สองคนนี้ออกจากปาร์ตี้ตอนนี้ และฉันต้องทนอยู่กับแอลในร่างของสาวผมบลอนด์งี่เง่า

และดูเหมือนว่าคืนนี้จะเป็นคืนที่ยาวนานทีเดียว

___

"ขอบคุณที่เดินมาส่งฉันนะ" ฉันพูดกับแฮร์รี่ ดีที่เจย์ไม่ได้เมามากเขาเลยขับรถมาส่งพวกเราได้

"ไม่เป็นไร"

"แฮร์รี่ ฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไม๊?"

"ใครคือผู้หญิงคนที่เธอคุยด้วยหรอ?" ฉํนรู้สึกเหมือนฉันเคยเห็นเธอมาก่อน เธอหน้าตาคุ้นมากๆ แต่แฮร์รี่กลับไม่ได้ดูตกใจเหมือนที่ฉันคิดเอาไว้

"เธอหมายถึงซา-"

"ไวโอเล็ต? ลูกกลับมาแล้วหรอ?" แม่ฉันเดินออกมาก่อนที่เขาจะพูดจบ

"อ่าว! แฮร์รี่ว่าไงจ๊ะ"

"สวัสดีครับ คุณนายเจมส์" 

"ว่าไปฉันก็ควรจะไปแล้ว มันเริ่มดึกแล้วงั้น เดี๊ยวเจอกันวันพรุ่งนี้นะ ไวโอเล็ต"

ต้องขอบคุณแม่ฉันมากๆที่ทำให้เขายังพูดไม่จบ แต่ฉันเชื่อว่าการสนทนาครั้งนี้มันยังไม่จบง่ายๆหรอก

___

เรามาต่อให้แล้วนะะ ทิ้งช่วงนานมากกก5555 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ ^^