Casanova (Γνωστό Ως: Ένα Βλέμμα// WATTYS 2016 WINNER)

•03•

(τραγούδι: Kings Of Leon - Sex on Fire)

ΆΡΗΣ

Δε στεκόμουν σαν το χάρο από πάνω της επίτηδες, απλώς ήμουν περίεργος να δω τί έγραφε.

Όταν σήκωσε το κεφάλι της, μπορώ να πω ότι έβλεπα τη ζωή να φεύγει απ' τα μάτια της. Νομίζω είπε 'Παναγία μου' κι έβαλε το χέρι της στο στέρνο της. Είπε ότι έπαθε συγκοπή. Της είπα ότι το είδα. Μου είπε να πάω στο διάολο. Της είπα ότι θα την περιμένω για να μη χρειαστεί να κάνει τόσο δρόμο μόνη της.

Με ρώτησε τί θέλω και φαινόταν ότι η παρουσία μου την ενοχλούσε ιδιαιτέρως. Μπορεί να φταίει ότι έλυνε φυσική, μπορεί να φταίει η φάτσα μου, πάντως σίγουρα γύρισε τα μάτια της όταν της χαμογέλασα. Μου είπε ότι αν της φάω το διάλειμμα, θα μου φάει το φαγητό οπότε ξεκίνησα να μιλάω.

Μετρούσαμε ήδη δύο μέρες στην ίδια ομάδα και ήθελα να συνεννοηθούμε της είπα.  Η ειλικρινής απάντηση θα ήταν  ότι ήθελα να δει ο Νίκος ότι 'προσπαθώ' να την 'αποπλανήσω' έτσι ώστε όταν χάσω, να το πάρει στα σοβαρά. Αν όμως της το έλεγα αυτό, θα έτρωγε εμένα αντί για το φαγητό μου. 

Τη ρώτησα πότε ήθελε να βρεθούμε. Μου είπε ότι είναι πολύ νωρίς για να μιλάμε γι' αυτό και συνέχισε να λύνει Β θέματα. Ανέβασα το βλέμμα μου απ' τις ασκήσεις που έλυνε και την κοίταξα χαμογελώντας. Έκανε τόσο ωραία, στρογγυλά και μεσαία σε μέγεθος γράμματα και τη ζήλευε το είναι μου. 

Της είπα ότι θα κάνει πάρτι ο Νίκος το Σάββατο και ότι αν ήθελε θα μπορούσε να έρθει. Η Εύα ποτέ δεν έρχεται σε πάρτι. Δεν ξέρω αν το κάνει επειδή διαβάζει πολύ, επειδή πιστεύει ότι είναι πολύ έξυπνη για τα πάρτι ή επειδή απλώς δε θέλει να περάσει περισσότερο χρόνο με τα παιδιά της τάξης μας απ' όσο ήταν αναγκασμένη. Τη ρώτησα έτσι κι αλλιώς. Βασικά για να είμαι ειλικρινής, τη ρώτησα υπολογίζοντας ότι δε θα έρθει.

Είπε ότι ήξερε για το πάρτι απ' την Άλεξ. Δε μου είπε ότι δε θα ερχόταν. Δε μου είπε ότι θα ερχόταν. 

Την κοιτούσα περιμένοντας να μου απαντήσει όμως εκείνη συνέχισε να λύνει ένα θέμα με κρούσεις. Έδειχνε σα να μην καταλαβαίνει γιατί στεκόμουν μπροστά απ' το θρανίο της, ήταν αστείο. 

«Θα 'ρθεις;» τη ρώτησα παίρνοντας μία καρέκλα απ' το μπροστά θρανίο για να κάτσω. Με το ζόρι προσπαθούσα να κρατήσω το δεξί μου πόδι απ' το ν' αρχίσει ν' ανεβοκατεβαίνει. 

«Δε ξέρω ακόμα», απάντησε γυρνώντας σελίδα στο φυλλάδιο με ασκήσεις— το ίδιο που κάθισα μέχρι τις δύο για να λύσω μπορώ να πω. Σταμάτησε να γράφει και με κοίταξε για λίγο. Εγώ έμεινα ακίνητος με γουρλωμένα τα μάτια περιμένοντας να με κατασπαράξει. «Να σου πω, αν η εργασία σου προκαλεί τόσο πολύ άγχος μπορώ να την κάνω εγώ μόνη μου».