>>>Princess Mae's POV<<<Andito ako ngayon sa puntod ni ate Quennie, ano pa ba ang ginagawa ko dito? Kundi umiyak ng umiyak. Halos 1 month na ako dito, minsan pumupunta dito si mommy and some of my friends para i-check ako. Araw-araw ding may inuutusan sila mom and dad na magdala ng foods for me.
Ano pa ba ang gagawin ko? Paano ba ako maka get over sa pagkamatay ni ate Quennie? I need heeeelp ! Matawagan nga si Andrea. By the way si Andrea pala ang isa sa mga matalik kong kaibigan sa school.
'Calling Andrea'
"Hello Andrea?"
[Oh? Jusko Princess!? Kailan mo planong umuwi ha? Umuwi kana !]
"Andrea? Di uso sainyo mag HELLO!?" Natatawang sabi ko.
[Minsan lang eh! Ay ! Ewan ko sayo, umuwi kana kasi]
"I need your advice Andrea"
[Yeah ! Sure, my pleasure, ano iyon?]
"Paano ako maka get over sa pagkamatay ni ate?"
[Yun lang pala eh! Syempre, kailangan nating mag get over sa lahat ng bagay, kasi wala naman din tayong magagawa pa, kahit masakit sa kalooban natin, we should accept it. Tsaka andito naman kami eh, di ka namin pababayaan. And also can't you see? 1 month kana dyan, nag mumukmok at umiiyak araw-araw, dba wala namang nangyayari o nagbabago sa sitwasyon mo, so you should get over nalang.]
Napaisip ako sa sinabi ni Andrea. She's right kailangan ko mag get over sa nangyayari. Isa lang itong pagsubok.
[Oy ! Princess tahimik ka dyan! Ano na?]
"Uuwi na ako Andrea, and please ikaw nalang sumundo sakin dito"
[Wow ha? Anong silbi ng driver niyo? Kung mag papasundo ka lang pala sakin] nang-aasar na sabi niya.
"At ano ang silbi ng pagkakaibigan natin for 5 years, kung di mo ako pagbigyan sa favor ko"
[Sissy ! I'm on my way na, stay put there]
Ewan ko talaga sa babaeng ito. Pabago-bago ng isip. Kanina lang nagrereklamo, ngayon atat na atat na akong i-sundo. Baliw talaga !
[I'll hung up the call na, mahirap ng mag drive habang may ka-call]
'Call ended'
After 15 minutes. Finally she's here.
"Oh? Ang tagal mo ata?" Sabi ko habang pasakay sa kotse niya.
"Wow ha? Matagal? Nagmamadali nga ako nag drive, baka kasi magbago pa isip mo" nagmamanehong sabi niya.
"Muntikan na nga eh--" di niya ako pinatapos.
"Oy! Next week na ang exam, dapat bumawi ka ha? Ilang days ka kayang absent" nag-alalang sabi niya.
"Nga eh ! Bigyan mo ako ng mga copies ng mga lecture na wala ako"
"Bahala ka dyan! Magdusa ka! Kasalanan ko bang umabsent ka? Baka from top 1 maging top 10 kana" Nang-aasar na sabi niya.
Syempre! Joke niya lang yun, nang-aasar na naman kasi yun."Nang-asar ka noh? Di effective eh" napahinto siya sa pag dra-drive, ay ! Andito na pala kami sa tapat ng bahay namin.
"Syempre! Aasarin kita ngayon, namiss kita eh, sige baba kana, di na ako papasok, mag-study pa ako eh"
"Sgeee bye, sorry sa disturbo, namiss din kaya kita, see yah tomorrow" then I hug her tight.
"E-mail ko nalang yun ha?"
BINABASA MO ANG
Maling Akala
RandomAkala natin totoo yang Fairytale na yan, tapos lahat tayo na mga princess eh may prince charming, yun pla ay akala lang. 'ISANG MALING AKALA' Because Fairytales? Castles? Glass shoes? Prince charming? They are just fake, a trickery of the mind. But...