The Choice

Part 9

SOPHIA'S POV

nakahiga kami ngayong dalawa dito sa kwarto , actually he is embracing me from my behind

"Promise you''ll stay with me?"

katahimikan muna ang nabalot sa kwarto ko and then he just kiss my hair at saka sya nagsalita

"Always Sophia always"

kaya hinawakan ko ang kamay nya at humarap ako sa kaniya, then he kiss my hand

"We will attend tomorrow okay? Ipapakita natin na magsasama tayo pareho Sophia"

at tumango nalang ako and gave him a quick smile

"I promise i won't leave you on the party, you'll not get bored"

at inintay na muna nya akong makatulog hangga't sa makaalis sya

********************************

FRANCO'S POV

nagpaalam na ko sa parents ni Sophia dahil gabi na din kaya dumiretso na ko pag uwi

I was about to enter the house ng naalala ko na naiwan ko ang cellphone ko or cellphone ni EA sa sasakyan kaya kinuha ko muna ito

as i was about to walk again papasok tiningnan ko muna ang cellphone and i saw a text from Tito Victor

as soon as mabasa ko ang text nagulat nalang ako

"Anak . . ."

and i got froze on the person who called me. it's my dad

lumapit sya sakin at niyakap ako ng mahigpit

"Kanina ka pa namin inaantay, hindi na kami nagpasabi na dadating kami dahil gusto ka namin surpresahin"

"Dad . . ."

wala na kong ibang nasabi kundi ang word na yun, hindi ko alam ang gagawin ko, nagulat ako na makita sya pero mas kinagulat ko pa ang pagiging masaya nya

"EA are you alright?" syanga pala, kilala nya ko bilang si EA para sa kaniya, Calvin didn't exist

ng biglang may tumwag samin na babae

"EA andyan ka na pala" She's my Mom

lumakad sya papunta samin at niyakap ako ng mahigpit

"I missed you so much Son"

dahil naalala ko na nagpapanggap ako niyakap ko nalang din sya

pagkatapos ng maikling kamustahan nagpasya sila na magpahinga ang lahat kaya umakyat na kami sa kani kanilang kwarto

pagkapasok ko ng kwarto ko hindi ko namalayan na nandito na pala ako sa bintana

nakatingin sa labas ng may biglang kumatok at pumasok

"Are you alright?" pagtatanong ni Tito Victor sakin

pero iniiwas ko lang ang mukha ko sa kaniya at tumingin ulit sa bintana

narinig ko naman ang pagsarado nya ng pintuan at lumapit sya sakin

"Look Calvin, alam ko mahirap ito para sayo na nakikita mo ang mga magulang mo na hindi ka lubos na kilala, pero believe me dadating tayo sa puntong iyan, basta magtiwala ka lang muna saamin"

bigla akong huminga ng malalim at inamin sa kaniya ang nararamdaman ko

"Nahihirapan na po kasi ako, nakita ko po kanina kung gaano kasaya ng mga magulang ko, naisip ko lang po, anak ba talaga nila ako? bakit hindi nila ako hinanap? anong nangyare? bakit ako na wala sa kanila"