The Choice

Part 15

FRANCO'S POV

as soon as nakapasok kami sa room ng Dad ni Sophia i saw her how sad she is, at nakita ko na lumapit sya sa Dad nya

"Bakit hindi niyo sinabi sakin?" and I heard her cry

kaya minabuti ko munang lumabas para bigyan sila ng family time, pagkalabas ko ng kwarto napansin ko na ito din pala ang ospital kung nasan si EA

kaya pumunta muna ako sa kwarto kung nasan si EA, pagbukas ko ng kwarto nakita ko na agad si Tito Victor

"Calvin . . ." pagtawag nya sakin

"How is he?" at lumapit lang ako sa kaniya

"The Doctor said na nagsisimula ng gumaling ang mga injuries nya, in no time baka magising na siya" Baka magising na sya . . .

at bigla nalang akong nalungkot sa sinabi ni Tito Victor, at napansin nya naman to

"Calvin are you alright?" at napangiti nalang ako sa kaniya

pero alam ko sa sarili ko na isang kasinungalingan ang ngiting iyon

"Mabuti naman Tito, para matapos na ang kalokohang ito"

at bigla ko nalang naramdaman ang yakap nya, and tears started to fall from my eyes

"I'm sorry Calvin . . . I'm really really sorry . . . kasalanan ko ang lahat"

wala naman akong sinisisi sa nangyare, kahit naman malaman ng lahat na ako si Calvin still hindi magbabago ang takbo ng buhay nila, na si Sophia ay para kay EA at ako? I will always be a brother to him, kaya tama na rin to ang matapos ang kahibangan ko para matapos na ang lahat ng to.

pagkatapos ng paglalabas ko ng saloobin ko kay Tito Victor ay agad na kaming nagpaalam sa isa't-isa. Iniwan ko na siya sa private room ni EA at ako? Minabuti ko na bumalik sa kwarto ng Dad ni Sophia

as i was about to enter the room bigla ko nalang narinig ang pinag-uusapan nila

"You will not die okay? Ipapagamot ka namin Dad" Yes i heard, may cancer nga pala ang Dad nya

"Pero anak . . ."

"Dad!"

"Anak all i just want is ihatid ka sa altar, that's my only wish"

"Dad . . ."

at hindi nalang ako pumasok dahil sa mga narinig ko.

Hindi naman ako si EA, hindi naman ako ang lalaking mahal nya. I really want to tell her the truth, hindi ko na alam ang gagawin ko, nasasaktan na ko sa mga nararamdaman ko ngayon. Gusto ko ng tapusin to. Gusto ko ng sumuko

After a few moments bigla nalang lumabas si Sophia at lumapit agad sya sa kinauupuan ko

"Andyan ka alang pala, akala ko naman umalis ka na"

At napangiti lang ako ng saglit

"Pwede ba naman yun na iwan kita?"

Then she just hold my hand

"Alam mo ba na isa ka sa mga nagpapatatag sakin ngayon, i really don't know what has gotten into you pero still masmasaya ako dahil nandito ka ngayon sa tabi ko"

At bigla nyang isinandal ang ulo nya sakin

"I really don't know how to thank God so much na binigay ka sakin, and that thanks will never stop, because i assurw you kahit ilang taon pa ang dumaan still magpapasalamat parin ako sa Diyous na ibinigay ka nya sakin"