The Choice

Part 21

A/N: sakitan portion tong chapter na to (don't mind the video of jadine, magdocus sa kanta xD)

********************************

FRANCO'S POV

Aalis na sana ako ng pigilan ng bigla nya kong pigilan

"Calvin saglit" at bigla akong napatingin sa kaniya

"May gusto lang akong malaman . . . Bakit ka nagpanggap?"

At first nakatingin lang ako sa kaniya dahil unang-una nasabi ko na sa sarili ko na hindi ko na kailangang magpliwanag pa

Pero alam ko na kailangan ko din sabihin sa kaniya

"Katulad ng sinabi mo yes dahil sa pera para mapagamot ang taong nagpalaki sakin, ang kinilala kong Nanay"

I was about to leave pero i got frozen sa sinabi nya

"So para sayo laro lang to? Pinaglaruan nyo lang kami?"

"Isipin mo na kung anong gusto mong isipin, pero ginawa ko to dahil ginusto ko din na makilala ang pamilya ko, pero hindi ko inaasahan na mamahalin ko ang fiance ng kapatid ko"

"So you love me?"

Upon saying those things humarap ako sa kaniya and i saw teary eyes in her face pero sinabi ko na sa sarili ko na kailangan ko maging matatag

"Ikaw na rin ang nagsabi diba? Na dapat mahiya ako dahil fiance ka ng kapatid ko, and besides hindi ako ang minahal mo, ang kapatid ko, nagpanggap lang ako na sya"

And i just left without even letting her to say something again

Pagkasara ko ng pintuan ng kwarto ni EA tears started to fall from my eyes at hindi ko mapigilang masaktan

"Tama naman ang ginawa mo Franco . . . Kailangan mo syang kalimutan . . . Maling mali kung mamahalin mo parin sya . . . Ikakasal na sya"

********************************

SOPHIA'S POV

"Ikaw na rin ang nagsabi diba? Na dapat mahiya ako dahil fiance ka ng kapatid ko, and besides hindi ako ang minahal mo, ang kapatid ko, nagpanggap lang ako na sya" pero . . .

Hindi na ko nakaimik pa ulit dahil agad na syang lumabas ng kwarto

Masakit man isipin pero tama sya. I am his brother's fiance, at yun ang tama.

Then tears again started to fall from my eyes upon reminiscing the things that happened between us

Especially nung nasa singapore kami

* Flashback *

"I love you so much Sophia"

"I love you too so much Edward forever and always"

Then i kiss her like there is no tomorrow, ipinaramdam ko sa kaniya kung gaano ko talaga sya kamahal

"Kahit anong mangyare mahal na mahal kita Sophia"

* End of flashback *

I cant stop crying dahil sa sakit na nararamdaman ko

"Bakit ba kasi kailangan pa mangyare to Edward?! Why do you have to experience the accident?! Dahil dyan nagmahal ako ng iba, i thought it was you, pero ibang-iba . . . Hindi ko na alam ang gagawin ko . . . Mahal kita Edward pero i started to love your brother too"

At tumayo lang ako ng higaan no Edward at pinunasan ang mga luha sa mata ko

I get my bag at lumabas na ng kwarto ni Edward, pumunta ako ng ospital to check on Dad and there nakita ko sya na iniintay ako

"Dad? . . ."

"Princess you're here . . ."

********************************

EDWARD'S POV

Mahal na nya talaga ang kapatid ko.

Yes tama ang iniisip nyo narinig ko ang lahat pero ito pa siguro ang ikakagulat nyo, hindi totoo na may amnesia ako

Nagpanggap lang ako because i almist knew everything about the things that is happening

As soon as makalabas si Calvin ng kwarto ko i saw Sophia cried, at alam ko kung gaano kasakit sa kaniya ang dinadanas nya ngayon

"Bakit ba kasi kailangan pa mangyare to Edward?! Why do you have to experience the accident?! Dahil dyan nagmahal ako ng iba, i thought it was you, pero ibang-iba . . . Hindi ko na alam ang gagawin ko . . . Mahal kita Edward pero i started to love your brother too"

Then as soon as she left i again open my eyes and tears started to fall from my eyes

"Mahal na nya talaga si Calvin"

Then the door suddenly open and i just saw that it was Tito Victor

"EA? . . ."

"Come in Tito"

Pumasok sya at kumuha ng upuan para umupo malapit sakin

"I'm sorry EA . . . Hindi na sana umabot sa ganito kung nagpasya kami na sabihin sa kanila ang totoo"

As Tito Victor said his sorry

Isa si Tito Victor sa mga nakakalam na wala akong amnesia, paano? Dahil sya ang nakaalam na 2 months ago palang ay may malay na ko

Yes alam din ng mga dorctor at nurses ko pero maspinili namin na itago sa lahat, and yes alam ko din ang plano ng Tita ko at Tito ko, nalaman ko nalang

"Wala ka naman pong kasalanan Tito, and isa pa ginusto ko din naman po kasi talagang itago sa kanila ang katotohanan"

"Anong plano mo? Lalo na ngayon sa pag-alis ni Calvin?" Masakit man sakin pero gusto kong gawin ang tama

Huminga muna ako ng malalim at saka sinabi sa kaniya ang gusto kong mangyare

"Gusto ko pong marealize ni Sophia kung sino talaga ang mahal nga, i want her to admit it to me. Kahit na alam ko na pero still gusto ko na sya ang magsabi sakin na pakalwan ko na sya, dahil handa na po akong pakalwan sya para sa ikasasaya nya"

At nakita ko na nagulat si Tito voctor sa mga disisyon ko

"Pero ang marriage nyo? Ang pinagsamahan nyo? Handa ka na ba talaga na itapon ang lahat ng yun?"

At humarap lang ako sa picture ni Sophia sa tabi ng lampshade ko

Kinuha ko ito at inilapit sakin ang picture ni Sophia

"Mahal ko sya Tito, mahal na mahal, pero i think that it's time for me to let her free for her happiness, dahil alam kong yun ang tama, all i just want is for her to admit me na may mahal na syang iba, and i promise to let her go and ser her free"

"Napalaswerte ni Sophia, EA"

"Nope Tito, ako po ang swerte dahil binigyan ako ng Diyos ng pagkakataon na mahalin ako ni Sophia, pero ayaw ko na syang makitang nasasaktan kaya magpapaubaya na ako, for her happiness"

At bigla nalang akong napangiti and tears started to fall from my eyes

"It's time to be realistic"

********************************

A/N: ilang chapters nalang to, malapit na matapos :D