Broken. •H.S.•

Chapter 13

"Καλα τι καν- Οοουυ Οοουυ .."

Βλεπω τον Χαρρυ να με κοιτάζει απο πάνω προς τα κάτω και να εχει γουρλώσει τα ματια του.
Ένιωσα μια ανατριχίλα να διαπερνά το σωμα μου , και οι ανατριχιαςτικες αναμνήσεις  ξανα ήρθαν στο μυαλο μου. Αμέσως εκανα οτι μπορούσα για να κρύψω το σωμα μου καθώς ο φόβος με κατέκλυσε .
Έτρεξα με γρήγορα βήματα πίσω και πήγα στην γωνία του δωματίου, όσο πιο μακριά απο εκείνον.
Προσπαθούσα να κρυφτώ όσο ήταν δυνατόν.

"Φύγε! Βγες εξω! Σε παρακαλω φύγε!" άρχισα και φώναζα , ενώ προσπαθούσα πολυ για να μην κλάψω.

"Σαμανθα ηρέμησε, τι εγ-"

"Σου ειπα να βγεις εξω τωρα!"ούρλιαξα και ένιωσα τα καυτά δάκρυα να τρέχουν απο τα πράσινα ματια μου.

Ο Χαρρυ τα έχασε και αμέσως βγήκε εξω απο την πορτα.

Προσπάθησα πολυ για να ηρεμήσω το γρηγορότερο, και αφου σκούπισα το πρόσωπο μου απο τα δάκρυα, ντύθηκα γρηγορα.

Πήγα στο μπανιο, κοίταξα τα μαλλιά μου, τα οποία ήταν μια χαρα , και απλα πρόσθεσα μέικ απ , κατι που δεν χρειάζομαι και ιδιαίτερα, μάσκαρα , μια λεπτη στρώση αιλαινερ, και λιγο απαλό κραγιον..
Πηρα την τσάντα μου και έφυγα απο το δωματιο κλείνοντας την πορτα πίσω μου.

Οταν κατέβηκα τις σκάλες , αντίκρισα έναν Χαρρυ να κάθεται στον καναπέ με το πρόσωπο του στα χέρια του ..

"Χαρρυ , εε..εγω ειμαι έτοιμη.."ειπα τραυλιζοντας.

Αμέσως γύρισε και με κοίταξε. Σηκώθηκε και με πλησίασε.

"Εισαι καλα;" ρώτησε με... ενδιαφέρον;

"Εμ.. Ναι.. Υποθέτω" ειπα και κοίταξα το πάτωμα.

"Σαμανθα αλήθεια δεν το ήθελα , συγγνωμη αν εκανα κατι εγω.." Λεει απολογητικά..

"Δεν..Δεν φταις εσυ.. Αληθεια.. Εγω συγγνωμη για την συμπεριφορά μου. Δεν επρεπε να φερθώ ετσι απέναντι σου.."

Εβαλε τα μακριά του δάχτυλα στο πηγούνι μου και το σήκωσε ετσι ώστε να τον κοιτάω.

"Ει.. Κοιτα δεν ξερω τι στο καλο έγινε και συμπεριφέρθηκες ετσι, αλλα εγω ήμουν αυτος που μπήκε , όποτε δεν φταις σε κατι.."Μου ειπε και μου χαμογέλασε.

Μα πως γινεται οταν χαμογελάει αυτος ο άνθρωπος να με κανει και εμενα να χαμογελαω;
Το εχω ξαναπει, μα το χαμογελο του ειναι ακαταμάχητο.