Broken. •H.S.•

Chapter 6

Μετά από αυτήν την περίεργη και εντελώς απρόσμενη 'συζήτηση' μου με τον Χάρρυ , αποφασίζω να πάω για ύπνο.

Είμαι ακόμα με τα πρωινά ρούχα , κααι τον ενοχλητικό λεκέ στο πουκαμισό μου. Δεν ξέρω κάν εαν καταφέρω να τον καθαρίσω.

Ανάθεμα την απροσεξία σου.

Μα μετά σκέφτομαι, μήπως ήμουν σκληρή μαζί του ?

Μήπως δεν άξιζε την τόσο κρύα αντιμετώπιση μου ?

Μήπως ήμουν υπερβολική και ξινή ?

Αποβάλλω τις σκέψεις από το μυαλό μου αμεσως όταν επανέρχεται στην μνήμη μου το πρωινό περιστατικό και την ενταλώς αγενή αντιμετώπιση μου από τον ίδιο τον Χάρρυ, σε κάτι που μάλιστα δεν έφταιγα εγώ!

Οπότε όλα καλά. Προς το παρόν.

Τουλάχιστον έτσι λέω στον εαυτό μου.

Ανεβαίνω γρήγορα τις σκάλες , και στέκομαι έξω από το δωμάτιό μου.

Ανοίγω την πόρτα και κατευθείαν βγάζω τα παπούτσια μου, καθώς ρίχνω την τσάντα μου στο κρεβάτι.

Τοποθετώ τα παπούτσια μου στην ντουλάπα , και αφαιρώ και τα υπόλοιπα ρούχα από το σώμα μου.

Κοιτάζω την ώρα πριν πάω στο μπάνιο.

-11.37-

Πολύ ωραία.  Θα πρέπει να βιαστώ κιόλας γιατι αύριο έχω πρωινό ξύπνημα.

Μπαίνω στο μπάνιο , βάζω τα ρούχα μου στο καλάθι των απλύτων και ανοίγω το νερό ,στο ζεστό.

Περιμένω λίγο μέχρι να  ζεσταθεί , και αμέσως μπαινω στην ντουζιέρα.

Κάθομαι αρκετή ώρα , μέχρι να χαλαρώσω εντελώς και να παγώσει το νερό.

Μόλις βγαίνω , σκουπίζω το σώμα μου με μια καθαρή πετσέτα , προσέχοντας αρκετά την ουλή στο δεξί μου πλευρό.

Όλα θα μπορούσαν να είναι τόσο διαφορετικά. Δεν θα ήμουν έτσι. Δεν θα είχα καν το τραυματικό αυτό σημάδι για το υπόλοιπο της ζωης μου.

Αλλά φυσικα, η ζωή τις περισσότερες φορές είναι άδικη , και πληρώνουν το τίμημα άνθρωποι που δεν το αξίζουν.

Που δεν αξίζουν τέτοια συμπεριφορά. Πόσο μάλλον ένα παιδί.

Σταμάτα! Ότι έγινε έγινε , και δεν μπορείς να κάνεις τίποτα για να το αλλάξεις! μου υπενθυμίζει το υποσυνείδητό μου επαναφέροντας με από τις λυπηρές αναμνήσεις μου.

Χαιδεύω το σημάδι απαλά και τυλίγομαι με την πετσέτα .

'' Τουλάχιστον μου άφησες κάτι για να σε θυμάμαι..'' λεω στον εαυτό μου και γελάω..

Όταν βγαίνω από το μπάνιο, φοράω καθαρά εσώρουχα και ένα κοντό σορτσάκι με μια φαρδιά άσπρη μπλούζα.

Ξαπλώνω στο κρεβάτι μου , με μούσκεμα μαλλιά, -δεν έχω το κουράγιο να τα στεγνώσω-, και αφού τσεκάρω για τελευταία φορά το ξυπνητήρι μου, βυθίζομαι σε έναν ύπνο γεμάτο κοριτσάκια μου κλαίνε και ζητούν βοήθεια.

* γειααα σας <3 Το κεφ. αυτο είναι μικρό γιατί δεν είχα και ιδιαίτερη έμπνευση , μα ελπίζω να σας άφησα πολλά ερωτηματικά ;) Τι λέτε να συμβή μεταξύ Σαμανθα-Χαρρυ ? Σε ποιό σημάδι αναφερόταν η Σαμ? Τί θα γίνει αύριο στην δουλειά ? Εάν σας αρέσει η ιστορία , καντε vote&comment ! Enjoy it!

All the love xxx Michaelena <3