One Year of Romance

The truth will be the key for moving on.

January 2016, ang ganda nang pangbungad niya sakin.

R: nawalan lang nang pasok naging blooming ka.
Me: ganun talaga. (Im so glad na napansin niya.)

Nung nasa snack bar kami, natatawa ako sa kanya, kasi parang nagdadalawang isip siya kung hahalikan niya ako or hindi, at hinalikan niya ako, ay ang lapit sa lips. Kinabahan ako dun at bigla siyang tumungo at nagsorry.

Sabi ko sa sarili ko, lalakasan ko loob ko na alamin yung katotohanan, para makamove on na ako pero hindi ko rin magawa. Why or why? Why I can't?

Pagdating nang wednesday, nafeel ko nanaman yung coldness niya, ang nakakainis pa ang cold niya sakin tapos puro babae pa nilalapitan niya at nakikipagtawanan pa siya at bolahan. Ang kapal. Ang sakit sakit kasi kitang kita ko kung paano siya naging masaya sa ibang bababe at sakin malungkot siya, dun ko din narealize na sinasampal na sakin yung katotohanan na hindi niya na ako kailangan, kaya dapat hindi ko na dapat pinagsisiksikan sarili ko sa kanya. Tapos ito pa, lagi niyang hawak phone niya, and puro babae katext niya. Im so jealous na talaga! I hate it when Im jealous to the point na napaamin ako sa bro ko sa classroom na nagseselos ako. And hindi na siya natutuwa sa ginagawa ni R sakin kahit na kaibigan niya rin yun.

The next day, my bestfriend in highschool texted me. Why? Sinabi sa kanya ni R yung totoog reason, and it is because of his parents. So tama yung hinala ko. Ang may nabasa pa akong isang sa convo nila pero malabo, "may ... narin kasi akong iba e." Yan ang malaking question mark sa isip ko kasi hindi ko pa makakausap ulit bestfriend ko. Im so lucky na nandyan yung highschool bestfriend ko atleast alam ko na yung tama, tama yung hinala ko. Para talaga akong nabunutan nang tinik nung nabasa ko yung collage na convo nila.

Pero hindi ko alam kung bakit ayaw nila sakin. Sila lang yung magulang na hindi naging boto sakin para sa anak nila. Hayss ano ba yan kung hindi sa parents ko sa parents naman ng lalaki. -.-

Im so glad na alam ko na yung truth, matatahimik na ang puso at isipan ko. Makakapag move on na ako. Yun lang naman magagawa kasi magulang ang kalaban ko at alam kong alam nila kung sino ang mas nakakabuti para sa anak nila.

Ang iisipin ko nalang ngayon ay kung friendship over ba or hindi?
-Bahala na!!! Hahahaha may 4 yrs pa kaming magkaklase. Ang awkward nito. Hohoho

----------------------------------------------

Note to myself: move forward, focus na lang sa pagdedentistry and love yourself.

The better one will come someday at the right time and at the right place. Just do your best to be the right girl for him. Because he is also preparing for the right time to meet you. :D