Hala alışamadığım pekte duymadığım telefonumun sesiyle kahvemj masaya bırakıp mutfağa geçtim.
Babam arıyor...
Hayatta en değer verdiğim kişi babam arıyordu ama ben ne diyecegimi bilmiyordum,nerdeyse iki aydır görüşmüyorduk,en son onu evden kovmustum suçsuz olduğu halde...
Sadece beni bir akıl hastanesine yatirmisti, ve her gün adamlarıyla haber aldırmıştı...
"Efendim" sesim oldukça düz çıkmıştı o iki sene önce ki kız gibi değildim şen şakrak değildim,kısa bir sessizliğin ardından o heybetli gür sesi duydum."bugün yanına uğrayacağım"iki aydır eve adım atmayan adam bugün buraya mi gelecekti?"neden?"telefonun yüzume kapanma sesinden başka ses duymadım...
Babam,bir mafya ben de onun biricik kızı Arya ATAHAN. Babamın kızıyım kimsenin önünde eğilmez kararından katiyyen vazgeçmez...
Düşüncelerimden sıyrılıp aynı yerime geçiyorum güneşin batışı,karanlığın doğusunun en güzel ani gözlerimin önünde yani benim doğusum gözlerimin önünde..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Karanlık Melek
AcakSıradan değil,aslında anormal de sayılmaz, hayal ürünü değil ama gerçekte sayılmaz... "Bu gordugunde mavilikler bile kirli sen kendini neden suclayasin?" "Onu da biz kirletmiyo muyuz?" "Seni de kirlenmeye insanlar zorlamiyo mu?"
