Sesler boğuyor zihnimi bir uğultu bile dert oluyor çıkmazla savaşıyorum ve düz bir duvara tırmanmaya çalışıyorum.
Gün geçtikçe bitkin ve yorgun düşüyorum. Yavaş yavaş yoruluyorum kendimden ve yaptığım herhangi şeylerden...
Peki sen hiç kendinden sıkıldın mı ?
Ben sıkıldım. Artık herhangi bir çabada bitkin düşüp ruhsuzlaşmaktan sıkıldım, yaptığım hatalardan, dengesiz olmaktan, insanları mutlu edememekten sıkıldım..
Hiç birşey yapmamak geliyor içimden, boş boş oturup onu seyretmek istiyorum, ben yokmuşum gibi davranıp doğal davranmasını, gözlerinin içinin gülmesini, heycanlı bir şekilde birşey anlatırken tebessümünden öpmek istiyorum. Utanıyor biraz ama...
Gülüşü bu kadar güzel olan bir insana daha rastlamamıştım. Utancı bile farklı biliyormusun hafif bir gülüş sarıyor sonra yavaş yavaş kızarıyor.
Onsuz geçen anımı çöpe atmak istiyorum gördükçe yaşama sevincim artıyor yaşamak için bir nedenim bir umudum yeşeriyor biraz ondan istiyorum. Bana ikimizi anlatsın mesela..
Biraz hasta ve aşık olarak yazıyorum.
Ürkek kalbinin sevgimle yeşermesi istiyorum. Geceyi karanlığa gömerek onunla mutlu olmayı düşlüyorum
Her derde kedere ortak olmayı, onunla geçen hergüne bir yenisi eklenmesini istiyorum.
Bunları yaşamak için çabalamaktan asla vazgeçmiyorum.
Herşey için erken, uğraşmak için önemli bir sebep edinin.
