Öykü Değil Gerçek

5.Bölüm Özledim.

ARKADAŞLARR SELAMMMM... :D

BAYA UZUN ZAMAN OLDU ÜZGÜNÜM ŞİMDİ TELAFİ EDİCEM :D

İYİ OKUMALAR... :D

Suan oteldeyim ve 2 gün sonr ayeni evimiz icin esya bekıp tasıncaktık. Sabah Ilgaz'ın yanına gidemedim cünkü dersim vardı. Okula baslamıstım ve hersey cok güzeldi. yarın ise 08:00 dan 10:00 a kadar dersim vardı. Sonra Ilgaz'ın yanına gidicektim.

Gecenki olay bana gecenki dediği olay evet evt kim böyle birşey duysa kötü olur bozulurdu. Evet bende bozuldum, zoruma gitti. Ama ben sustum, sustumda zaten. Cünkü susmak bazen iyi gelirdi insana. Hemşireler gelip iğne vurmuştular. Ozmana okadar sinirlendimki verdiğim tepkiyi anlatayım;

ILGAZ ;

'' Seni istemıyoru.!'' diye bagırdıgında hatta bagırıp bardagı duvara fırlattıgında iceri alel acele 2 hemsire girdiler bir Ilgazın kolların tutp diğeri ılgazın koluna iğneyi saplamıtı. Yanlız Saplamıştı diyorum SAPLADI.

Ilgaz öyle bir bagırdki bagırmasıyla havaya sıcramıstım. gözümden yas damdladı Ilgaz sesizce gözlerini kapattı.

''Siz ne yapıyorsunuz yaa.!'' diyerek hemsirelerin üzerine yürüdüm.

'' Pardon ama o iğneyi bir Hayvana saplamıyorsunuz, insan bir insan saplıyorsunuz.'' kızlar daha hicbirşey demden birbilerine bakıyorlardı.

''AHH Pardon.!'' elleirimi havaya kaldırıp.

''Siz daha hayvanlara bile saygı göstermiyosunuzki bir hastaya saygı gösteresiniz.'' kızlar suratıma mal mal bakıyorlardı.

Sonra aklıma gelen birşeyle dondum kaldım. ULAN ÖYKÜ BURASI AMERİKA.!

''sorry.!'' dedim elimi havaya kaldırıp.

Kızlar kafasını sallayıp cıktılar. Odadan cıktıklarında salak öykü diye kafamı vurdum. Hemen cantamı koluma takıp otele vardım. Bugün Günlerden Cuma ve biz yarın Melek ile buluscakrık.

Saate baktıgımda 20:30 oldugunu gördüm. Hemen paltomu alıp cıktım. Ah biliyorum, kız basıam bu saate dısarı cıkmam biraz tuhaf ama gezmem lazımdı ama burası AMERİKA VE BEN 21 YASIMA GİRİCEKTİM.

Gercekten 21 demişken babamsız bir 11.yılımı kutlıcaktım ya. Aaslına ben bir arlar annemi bulmak gibi planlarım oldu ama bu işin ne kadar sacma olduguna karar verip vazgectim. Vazgectim ama anladıgım bir şey var. Ben illaki birgün Annemi bulıcaktım.

Kolumdaki saate baktıgımda saatin 21:30 oldugunu gördüm.

Ellerimi geri ceketin cebine koyup, yürümeye devam ettim. Her yer ışıl şıl idi. yemek icin bir yere oturudum ve yemeğim bittiğinde kalktım otele doğru gittim.

Üsütümü değiştiirp , yarın icin iyi günle baslama icin derin bir uykuya daldım.

Sabahın köründa basımın üzerinde calan alarımı alıp kapattım ve yorganı üzerimden iterek kalktım. Günlük rutin işleirmi halletimde hemen derse girmek pardon yetişmek icin kostum.

Üniversitenin kapısına vardıgımda Melek karsımda duruyordu. Kosaraka ona sarıldım.

''Lan 2 haftada özlemişim 1 sene nasıl dayanmısım ben ya.''

Gercekten nasıl daynmısımtım ben ya.

'' Aynen kızım ya.'' diyerek sıkıca sarıldı bana melek bendne aklına gelen birşeyle ayrıldı.

''Hadi okulu ekelim.''demsiyle gözümü acıp yuh dmem bir oldu melek mal mal bana bakıyordu.

''AY MELEK cocukmuyuz biz.'' diyip yürümeye basladımda kolumdan tutu. Kaslarını catıp.

''Geliyormusun .? gelmiyormusun.?'' dedi . Bir insna neden sinirliyken bile bukadar tatlı olurduki.

''Tamam ama 10 da flan Ilgazın yanında olucaz kabul mu.?'' hemen elini yumruk yapıp kendine cekti yesss diyede bagırdı.

''Ozaman Hemen bir kahvaltıya gideliimm.'' dedi kolumdan tutp sürükleyerek.

Bir Restoranta gelip kahvaltı etmeye basladık. O bana annesiyle ilgili olanları anlatıyor, ben ise sadece etrafı izliyordum.

Cünkü dinlemek istemıyordum. ben Melelğin yerinde olsam annemi bulduğumda bu kadar yakın olmazdım. Doğruduur benimde bir zamanlar annemi bulmak gibi planlarım oldu, ama eger onu bulsaydım onu bulduugmda ondan yardım isteyecek kadar düşen bir kız değildim. OLmazdımda hicbirzaman. ARkadasıma kızmıyorum, ama onunda iyiliğini düşünüyorum. Ya gene meleği bırakırsa ozman ne olucaktı birazda öyle düşünmek lazımdı. Kimse istemz en yakın arkadasının üzülmesini.

Benim şuan bunları düşünmem yerine arkadasımın mutluluğunu paylaşmam lazımdı.

Ona gülümseyrek.

''Güzel, Cok güzel.'' dedim yüzünde gülücekler acıyordu.

'' Senin adına sevindim Melek.'' dedim hemen

Meleğein gülen o yüzü düştü.

'' Ne oldu sana Öykü.?'' diye sordu bende bunu sormasını bekliyordum. Bir ara aklıma Ilgaz gelmişti ben niye bu cocuga bu kadar kısa bir sürede bukadar baglandgımı birtürlü anlayamamıstım.

Melek telefonu caldığı icin masadan kalktı. Bende telefonumu actım, acmamlar 2-1 tane mesak 1 seslie mesaj ve 23 cevapsız arama Hepside Aslı Doktordu.

Ilgaza birşey oldu diye kokrtum ve hemen aradım caldı ve acılır acılmaz.

''Alo.'' diyen bir erkek sesi.

''Aslı hanım.'' dedimki kim oldugunu daha kolay anlayabileyim diye.

''Öykü Ben Ilgaz.'' Kısa bir sürede olsa mutlu olmsutum. Ilgaz ilk defa benim adımla seslenmişti.

Elimi kalbıme götürüp, atmasan bu kadar hızlıı.

''I ı Il gaz.'' dedim heyacdn kekeliyerek.

''Öykü nasılsın.?'' dedi hemen ardından.

'' Telefon numaran bende olmadığı icin Aslıdan arıyorum.'' Aslı doktora sadece 'ASLI.' DİYE HİTAP EDİYORDU.

Bneim konusmama izin vermeden.

''Öykü nerdesin, Gel artık.'' Nefes alış-verişini duyuyordum.

''Özledim gel artık.''

5.BÖLÜM SONU

YORUM VE VOTELERİNİZİ BEKLERİM.