Savaşın İzleri

Bölüm 4: Savaş Zamanı

Hemen kalkıp silahımı alır almaz araçlara doğru koşmaya başlamışdım. Araca bindiğimizde bir asker ani bir saldırı düzenlediklerini bir bölüğümüzün katledildiğini söylüyordu. Savaş alanına gittiğimizde araçlardan atlayıp siperlere doğru koşmuştuk.Gündüz gözüyle savaş dahada dehşet verici bir görünümdeydi bizden önceki bölükten kalma cesetler içime korku salmıştı onlar gibi olmak istemiyordum hemen silahıma sarılıp siperde iyi bir mevki armaya başladım kum çuvallarının arasında bir yer gömüştüm hızlı bir şekilde oraya geçtim çuvalların arasından silahımı çıkartıp düşmanı gözlüyordum bize doğru koşan yaklaşık elli kadar düşman askeri gördüm;

   Ben: Burdalar!

Diye bağırdım ve ateş etmeye başladık o saldırıda üç kişiyi öldürmüştüm hemen ölen arkadaşlarımdan cephane temin ettim sonuçta onlara artık lazım değildi savaşmam gerekiyordu içim el vermiyordu ancak savaştaydık.Düşmanın sayısı azalmıştı bizim uçaklardan bi kaç tanesinin havada süzüldüğünü gördüm sevinmiştim düşmana karşı bir bombardıman başlatıcaklardı ancak geri döndüklerini gördüm ve telsizden;

   Telsizden gelen ses: Uçak savarları imha etmelisiniz yaklaşamıyoruz!

Uçak savarlara en yakın bizim siper vardı ben ve bir kaç arkadaşım anlaştık ve cephane toplayıp ortalık yatışınca uçak savarlara doğru koşmaya başladık düşman bizi görmüştü ve bize yönelmişti ne yazıkki onlar için çok geçti el bombası atabilicek kadar yaklaşmıştık ben ve iki arkadaşım elimizdeki bütün el bombalarını atmaya başladık uçak savarlardan iki tanesini indirmiştik geri çekilme kararı almıştık kendi aramızda geri çekilmeliydik yoksa orda ördek gibi ölmeyi beklicektik geri çekilmeye başladık bir taraftan koşuyorduk bir taraftan ateş ediyorduk tam sipere girmek üzereyken bir kurşun kolumu sıyırmıştı bi an için kolumu kullanamayıp kesiliceğini düşündüm aklıma bacağını kestiğimiz asker gelmişti hemen kurşunun sıyırdıgı yeri kesip açmıştıp baktığımda birşey olmadıgını gördüm kendi adıma sevinmiştim tekrar silahımı alıp siperden ateş etmeye başlamıştım ve telsizden konuşulanları duydum;

   Telsiz: Uçak savarlar imha edildi! Uçak savarlar imha edildi!.

Uçaklar birden belirdi ve bombardıman başlamıştı düşman hattını ezmiştik bugünlük kazanmıştık herkes seviniyordu yavaş yavaş toplanmaya başlamıştık araçlara binip üsse döndüğümüzde yaptıklarımızı komutana biri anlatmış olmalıki komutan bizi yanına çağırdı yanımdaki arkadaşlarımı tanımıyordum fakat iyibir iş başarmıştık komutanın yanına giderken aramızda ufak bir tanışma başlattık arkadaşlarımın isimleri Egor uzun boylu ve zayıftı diğeri Markov du kısa boylu fakat güçlüydü son arkadaşım adı Vassily orta boylarda benim kilomda bir askerdi. Komutanın yanına gittiğmizde;

   Komutan: Egor, Vasily, Markov, Vladimir hepinizi tek tek tebrik ediyorum iyi bir iş başardınız.

   Biz: (Aynı anda) Sağolun komutanım.

Komutan kolumdaki yarayı görmüş olamalı ki;

   Komutan: Vladimir revire gitte yarana baksınlar.

   Ben: Emredersiniz komutanım.