Bad Romance - Severus Snape

3. Aversion

Er klonk zacht gelach vanuit de grote zaal. De reactie van Snape was niemand ontgaan, en vooral de Gryffindors vonden dat erg grappig. Ze liep naar haar plaats en ging naast hem zitten. Ze zij hem overdreven vrolijk gedag. Hij keek haar afkeurend aan, zei niets terug en keek snel weer voor zich uit. Hij wist niet wat hij ervan moest denken. Hij vond het in ieder geval niet prettig dat ze nu naast hém zat. Zojuist had hij gezien dat ze die afschuwelijke versiersels weer in haar haar had, en dan nog niet te spreken over het afzichtelijke outfit dat ze aanhad. Hij kreeg er de rillingen van. Hij zat gewoon bijna naast een blote vrouw! Dat je dat nog een outfit kon noemen... Een lapje stof was een betere benaming geweest, vond hij. Het was duidelijk dat hij zich niet op z'n gemak voelde.
En dan ook nog die rotkop van Harry Potter die telkens omgedraaid zat en hem voor zijn eigen ogen uitlachte. Hoe graag hij ook zou willen, kon hij hem nu (helaas) geen strafwerk geven. Maar dat komt wel goed in de aankomende toverdranklessen, wat een heerlijk moment zal zijn om al mijn frustratie af te reageren, dacht hij cynisch. Nog voordat hij het besefte, kwam Hagrid de grote zaal ingelopen richting de lerarentafel. Daar ergerde hij zich ook mateloos aan. Hij kwam áltijd te laat. Hagrid groette iedereen joviaal en propte zich ertussen. Hierdoor moest Alyssandra opschuiven en zat nu bijna op Snape's schoot. Hij voelde haar warme been tegen het zijne, waardoor hij zich nóg ongemakkelijker voelde. Dit kun je toch niet fatsoenlijk noemen... Een normaal persoon had dat wel begrepen, dacht hij bij zichzelf. Hij zag vanuit zijn ooghoeken dat Dumbledore opstond en het feestmaal liet beginnen. Honger had hij niet. Sterker nog, hij voelde zijn maag tegen zich keren. Wat geheel te danken was aan de situatie waarin hij zich nu bevond. Maar waar hij zich nog het meest aan irriteerde, was haar lachje. Alle professors maakten grapjes en praatten met haar. Al die aandacht, die hij vond dat ze niet verdiende. Toen ze iets tegen hem wilde gaan zeggen, trok hij zijn wenkbrauw op en keek haar weer afkeurend aan. Terwijl hij negerend naast haar zat, voelde hij zich opeens duizelig worden door haar zoete parfum die zich door de lucht verspreidde. Nog voor het feestmaal was afgelopen, stond hij nijdig op en beende de grote zaal door op weg naar de kerkers. Hier kon hij eindelijk tot rust komen. Hij ging zachtjes op zijn bed liggen en liet zijn ogen wennen aan de donkere kamer, die zoveel beter was als de verlichte grote zaal, en ver van haar vandaan. Met deze geruststellende gedachte viel hij in slaap.

Alyssandra keek verbaasd opzij toen Snape, nog voor het feestmaal was afgelopen, opstond. Hij liep zomaar de zaal uit zonder iets tegen iemand te hebben gezegd. Ze vond hem een bijzonder persoon. Ze had namelijk heus wel door dat hij haar de hele avond had genegeerd. Tegenwoordig kreeg ze juist van iedereen aandacht. Na een tijdje voor zich uit te hebben gestaard, hoorde ze opeens Dumbledore zeggen dat ze zich maar niets van hem moest aantrekken en dat hij wel weer bijtrok. Hagrid, die naast haar zat, gromde dat Sneep altijd al humeurig was. Het zat haar toch niet helemaal lekker en ze kreeg er een naar gevoel van. Wat had ze hem misdaan?

Toen het feestmaal afgelopen was, stormde iedereen van zijn tafel naar de lerarentafel toe, naar Alyssandra. Iedereen wilde een handtekening, haar gedag zeggen en haar aanraken. Dumbledore bulderde dat iedereen naar zijn slaapzaal moest gaan en de nieuwe professor met rust moest laten. Er was nog genoeg gelegenheid in de aankomende weken voor dit hele gebeuren.