Bad Romance - Severus Snape

6. In the morning

Die avond in de leerlingenkamer van Griffoendor zat Ron samen met Harry en Hermelien op een bank voor het haardvuur. De blauwe kleur was eindelijk uit zijn haar verdwenen, en daar was hij toch best wel blij om. Sommigen hadden hem vreemd aangekeken toen hij op de trappen door de school liep, en Snape was echt woedend geweest. Dat wilde hij niet nog een keer meemaken. Nadat Harry en Ron al het huiswerk van Hermelien hadden overgeschreven, gingen ze naar bed toe.

Alyssandra was extra vroeg opgestaan om te gaan ontbijten. Dumbledore had gezegd dat dat een beter idee was om zo de drukte voor te zijn en professor Snape zou er ook zijn volgens hem. Niet dat ze daar op zat te wachten. Ze wist eigenlijk niet zo goed wat ze van hem moest denken. Hij leek haar niet al te sympathiek én hij had haar tot nu toe alleen nog maar genegeerd. Maar daar zou nu wel verandering in komen. Hij zou toch wel wat moeten zeggen als ze samen aan de ontbijttafel zaten.

Nadat ze klaar was met haar outfit en kapsel liep ze naar beneden naar de eetzaal. Toen ze daar aankwam, was er geen spoor van Snape te bekennen. Nee, ze was de enige in heel de grote zaal. Ze ging zitten en staarde voor zich uit. Plotseling kreeg ze een geweldig idee. Dat vond ze zelf tenminste. Ze stond op en liep giechelend naar de kerkers toe. Als hij niet uit zichzelf kwam, dan zal ze hem zelf wel gaan halen. Daar stond ze dan super vroeg in de morgen in de kerkers voor de deur van Snape. Ze klopte zachtjes op de deur, maar er werd niet open gedaan. Dan maar op een andere manier, dacht ze. Ze greep naar haar toverstaf en sprak een spreuk uit. Nu werd er vanzelf op de deur gebonkt, maar dan een stuk harder dan net. Opeens zwaaide deur met een harde vaart open.

'WAT MOET DAT?' schreeuwde Snape chagrijnig. Hij deed een stap naar voren en zag toen pas wie er eigenlijk voor zijn deur stond. 'Nee, niet jij! Wat doe je hier?!' siste hij afkeurend. Alyssandra deed ook een stap naar voren en nog voor ze haar mond open kon doen om iets te zeggen, begon Snape hysterisch te schreeuwen. 'Ben je nou helemaal gek geworden, wat is dat voor gruwelijke kleding?!' bulderde hij boos, en hij wees naar haar outfit. 'Straks ziet iemand je hier nog zo voor mijn deur staan' zei hij verschrikt. Hij trok haar direct naar binnen en deed snel de deur achter zich dicht. Hij gooide haar een zwarte mantel en beviel haar om die aan te doen. Ze vond haar outfit zelf nog wel meevallen. Dit droeg ze zo vaak op straat. Het was misschien wel een beetje bloot, maar we leven wel in de 21e eeuw hoor en Dumbledore had haar zo ook aangenomen dus dan zou het wel goed zitten, dacht ze.

'Sorry hoor, maar je hoeft echt niet zo in paniek te raken' zei ze snel. 'En als je zo blijft schreeuwen maak je iedereen nog wakker'.

'Ik wil niet dat je zo voor m'n deur staat!' antwoordde hij woedend. 'Ik wil trouwens helemaal niet dat je voor m'n deur staat, en al helemaal niet op dit tijdstip! Wat had je hier eigenlijk te zoeken? raasde Snape.

'Nou, ik kon je niet vinden in de eetzaal dus besloot ik je maar te gaan zoeken hè. Dat vind ik nogal logisch eigenlijk' zei ze bits. Ze had opeens een sterke neiging hem te gaan tegenspreken. 'Waarom was je er dan niet?' vroeg ze. 'Dumbledore zei namelijk dat jij er ook zal zijn.'

'Omdat ik niets met je te maken wil hebben, en je zo weinig mogelijk wil zien. Daarom! En nog eens iets. Als je voortaan nog zo'n leuke kleurige spreuk verzint in je les, zorg dan dat ik er het uur daarna geen last meer van heb in mijn les! Want dat accepteer ik niet nog eens' zei hij ijzig. 'En helaas ben je nu m'n collega. Dat vind ik al erg genoeg. En nu opkrassen!'

Alyssandra voelde tranen opkomen, maar probeerde ze weg te slikken. Zo'n antwoord had ze nooit verwacht. Zo gemeen, wat had ze hem misdaan?

Snape draaide zich direct om. Hij had al meteen spijt van wat hij had gezegd. Hij had haar gekwetst.

Alyssandra stond op en liep snel naar de deur toe. 'Wacht!' riep Snape, maar het was al te laat, en ze was al weg. Eigenlijk snapte hij zichzelf ook niet. Altijd floepte de meest gemene dingen uit zijn mond zonder dat hij het werkelijk wilde zeggen. Dit had ze nou ook weer niet verdiend. Bovendien kon hij eigenlijk wel ergere collega's bedenken dan haar. Hij besloot naar haar toe te gaan en liep zijn kamer uit. Hij had nog maar één stap buiten zijn deur gezet of zijn grootste angst werd werkelijkheid. Er stonden leerlingen om zijn deur heen te lachen en te kijken wat er was gebeurd. Het was inmiddels al ontbijttijd. Nu hadden ze waarschijnlijk gezien dat professor Black zijn deur was uitgerend.

'Wat staan jullie hier te kijken? Ga iets nuttigs doen!' snauwde hij naar de leerlingen. En hij liep snel naar boven toe om haar te gaan zoeken. Hij had het echt niet zo bedoeld.

------

Ik schrijf ook nog een ander verhaal: Hidden Secrets- Severus Snape (https://www.wattpad.com/myworks/59640677-hidden-secrets-severus-snape) Misschien vinden jullie die ook leuk om te lezen? Als jullie nog tips hebben of zelf ook een Snape story schrijven, laat dan een reactie achter!