YALNIZLIK

6-Yalnızlık / Görev....

Ben sabahleyin kalkdığımda herkes kalkmış tı. O yüzden hemencecik kıyafetleri mi giyin' ip aşağı indim. Kahvaltıyı yaptık. Ondan sonra kolye ler ve Bileklikler yaptık. Bunları yapıp satacaktık.
Kolyeleri ve Bileklikleri bitirdikten sonra şehire indik ve satmak için Tezgah açtık. Benim biraz sesim kısık tı , bu yüzden Sinem bana yardımcı oldu. Biz baya satmış ' tık.
Geç olmuştu bu yüzden Sinem ile yurda doğru gittik . Yurda varmadan önce bir anda birisi arkamızdan geldiğini fark ettim. Maskeli bir Adam olduğunu göre bildim. Sonra sını hatırlamıyorum saten...

Kalkdığımda depo gibi bir yerdeydik.
Sinem hâlâ baygın dı. Ben sandalyenin üzerinde bağlıydım. O yüzden kıpır ' dayamıyordum. Çok şükür ağzımızı bağlamamış ' lardı. Bu yüzden Sinem' e sessizce kalk diye fısıl' dadım. Sinem kalkmadı. Ben biraz daha yüksek sesle söyledim. Bu sefer kalkdı.

" Aylin , biz neredeyiz ve ne oldu ?"

" Sinem bilmiyorum ? En son yurda doğru gidiyorduk. Galiba o an birisi bizi kaçırdı. "

" Peki biz şimdi ne yapacağız ?"

" Kaçar ' sak , bizi yakalarlar. Hem kaçmaya vaktimiz yok. Yani bekliyeceğiz..."

" Sen nasıl diyorsan , benim canım arkadaşım. "

Biz sessizce beklemeye başladık. Sonuçta kaça ' mazdık. Bizi kaçıran adam lar orada bizi bekliyor olabilirdi. Ve biz kaçmaya kalksaydık , o adamlar bizi hemen yakalardı. O yüzden biz beklemeyi seçtik. Acaba bu bize yapılan bir oyun muydu ?

Belki bir yarım saat bekledik öylece. Adamlar hâlâ gelmemişti. Ne yapsak diye düşündük ?

" Aylin ne yapalım ? Gitmeye çalışalım bence. Bunlar belki bize bir oyun gibi bir şey yapıyor lar. Gel gidelim..."

" Tamam bir yolunu bulup gidelim..."

Biz hemen yerlere baktık. Yerde keskin bir şey bulursak ipi kesip kurulurduk. Yerde ben bir tane cam parçası buldum. Hemen alıp ipi kestim. Oluyordu... Ayağa kalktım ve Sinem mi kurtardım. Iki mizde koşa koşa dışarı çıktık.
Ama kurtulamadık. Arkamızdan iki tane iri yarı adam bizi tuttu...

" Siz nereye gidiyorsunuz ?"

Bizi hemen yine yerimize bağladılar. Biz hiç bir şey demedik. Öylece bekledik. Çok korkuyorduk.
Bir süre sonra bir adam geldi.

" Bu Prenses ler rahat durmuyor mu..? Ben Onlar olsam sesimi çıkartmaz ' dım..."

Ben ne olduğunu anlamadım ? Benim başıma niye böyle şeyler geliyordu ?
Biz adamı dinlemeye başladık...

" Sinem ve Aylin şimdi beni iyi dinleyin. Size verdiğim paketi , üstünde yazan adrese götürüp verecek siniz. Tabikide polis ler sizi yakalamaz ise ve siz kurtulur ' sanız. Ve paketi Küçücük bilem açıp bakmaya ' caksınız...
TAMAM MI ?"

" Tamam. Biz hemen paketi götüreceğiz. Götürdük ten sonra ne yapalım ?"

" Sadece Paketi Bırakıp gidin..."

" Tamam"

Bizi bıraktılar. Bize verilen Paket ile hemen oradan ayrıldık. Acaba paketin içinde ne vardı ? Şimdi biz ne yapacaktık ? Yakalanırsak ne olucak tı ?
Biz bunları düşünür 'ken Sinem bana bir şey ler dedi...

" Aylin biz şimdi ne yapacağız ? O paketi gidip verecek miyiz ?"

" Bilmiyorum , Sinem. Bence gidip verelim, çünkü vermez isek , o adamlar bizi öldürür. Ve paketi verirken çok dikkatli olmamız gerek, yoksa yakalanırız ve böylece çok daha kötü olur..."

" Tamam bir yolunu bulup gidelim. Şimdi bize gidelim. Rahat bir kafa ile bir plan yapalım..."

Biz Sinem ' lere doğru gittik. Sinem in annesi de , babası da evde yoktu.
O yüzden rahat ' dık. Biz düşünmeye başladık.

" Aylin , bence gidip verelim. Vermez isek saten o adamlar bizi hemen yakalar ve öldürür. Bunu ikimizde biliyoruz. Yani bence gidip verelim. "

" Tamam. Şimdi bir plan yapalım. Polis ler bizi yakalamaması gerek..."

Biz bir plan yapmaya başladık. Uzun bir süre düşündük ten sonra bir plan bulduk.
Kıyafetleri mizi değiştirip , evden çıktık. Bize verilen adrese doğru gitmeye başladık. Taksi ilerledikçe , biz şehir den çıktık. Çok ürpertici bir yerlere gidiyorduk. Bir yandan ne olacağını düşünüyordum , bir yandan da korkuyorduk. 45 dakikalık yolculuk ardından yine yakaladığımız depo ' ya benzer bir yere vardık. Taksiye para sını verdik. Sonra yavaş yavaş depoya doğru ilerledik. Sinem de , bende çok korkuyorduk.
Depo ya girdik ve kimse yoktu. Biz biraz daha ilerledik. Sonra bir sandalyenin üzerinde oturan ve yanında korumaları olan adamlar gördük. Konuşmaya başladılar.

" Sonunda gele bildiniz. Bizde sizi bekliyorduk. Hadi hemen paketi verin. Her an polisler gele bilir..."

Biz hemen paketi verdik. Ve oradan hemen uzaklaştık. Taksiye bindik. Ve 45 dakika sonra yurda vardık. Sinem ile yurtta biraz oturup konuşmaya başladık. Sonra Sinem evine gitti. Ben düşünmeye başladım.
Artık beni koruyacak kimse yoktu. Kaybolsam beni arayacak. Ağladığım da beni tesilli edecek. Bana yol gösterecek ailem yoktu. Belkide hayatım boyunca bu adamların işlerini yapacaktım. Çünkü kimse beni kurtarmaya caktı. Artık ben sonsuza kadar yalnız dım... Acaba bu adamlar birdaha bize bir iş verirler miydi ? Umarım bir daha bu adamlar ile karşılaşmayız...

Ertesi sabah hiç uyanacak keyfim yoktu , ama yinede uyanmak zorunda kaldım. Ve üstelik okul vardı. Kahvaltı yaptık ondan sonra da okul ' la gittik... Ben tedirgindim. Acaba o adamlar yine bişey yaparlar ' mıydı ? Neyse ben bunları düşünür iken servise bindim ve okula doğru gittik.
Sınıfta hiç kimse yoktu. Ben gidip sırama oturdum. Ve beklemeye başladım. Bir süre sonra Sinem geldi. Bütün sınıf gelmemişti , ben ve Sinem hariç. O yüzden biz eve gide bilirdik. Çok az kişi geldiği için. Ve Sinem beni evine çağırdı.
Biz Sinem ' lere doğru gittik. Evde yine kimse yoktu. Biz ilk önce ev ödevlerimizi yaptık. Sonra ise sohpet ettik. Sinem de hâlâ korkuyordu.
Bir anda kapı çalmaz mı. Iki mizde bir anda irkildik. Sonra ise sessizce kapıya doğru gittik. Baktık kim diye iki tane adam dı. Ve bunlar bizi kaçıran adam lar dı galiba. Bizi kaçırdık ların da yüzlerini görmedim ama , sonra bizi tutan adamlar bunlar dı. Sinem ve Ben nefes bilem almadan bekledik. Adamlar bu sefer bağırdı.

" Aylin ve Sinem evde olduğunuzu biliyoruz. Hemen kapıyı açın , yoksa kırmak zorunda kalacağız. "

Ne yapsaydım ki ? Kararsızdım , ama ilk önce açmadık sonra ise mecbur kaldık. Çünkü adamlar kapıyı kırmaya çalıştı , açma ' saydık , kapıyı kıracak ' lardı...Kapıyı açtık. Ve adamlar bize hemen gelmemizi emir ettiler.

" Hemen biz len geliyorsunuz. Hadi çabuk olun , oyalan mayın."

" Nereye gidiyoruz ?"

"Gidince görürsün..."

Gitmekten başka şansımız yoktu. O yüzden hemen Telefonumuzu ve Çanta mızı alıp gittik. Yol bu sefer galiba yine bir depo du. Biz çok korkuyorduk. Bir saat sonra yine bir depoya vardık. Biz içeri girdik.

Ve tam o an Sinemi vurdular. Bir anda canım arkadaşım kollarıma düştü. Ne yapacağımı bilemedim..?

-------------