YALNIZLIK

9- Acılar

( Hatırlatma )

Tam o sırada Sinemi vurdular. Bir anda canım arkadaşım kollarıma düştü. Ne yapacağımı bilemedim..?

Arkadaşım kanlar içinde öylece kollarımın üzerinde yatıyordu. Ben bağırdım.

" BİŞEYLER YAPIN... HADI...Ambulansı çağırın... Hadi. Çabuk olun..."

Onlar ise mal mal bana bakıyordu. Ben sinirlendim ve hemen cebimde ki Telefonumu alıp , tam Ambulansı arayacak tım. Adamın birisi gelip telefonu elimden alıp kapattı...

" SIZ NE YAPTIĞINIZI SANIYORSUNUZ ??? HEMEN O TELEFONU BANA VERIN. BENİM ARKADAŞIM BURADA CAN VERIYOR. VE SIZ BANA MAL MAL BAKIYORSUNUZ... SANKİ ÇOK NORMAL BİR ŞEY OLUYOR.... HADI HEMEN VERIN....!!!!"

Adamlar patrona baktılar oda "verin" işareti verdi. Hemen telefonu arayıp Ambulansı çağırdım... Tabi adamlar kaçtı , çünkü kalsalardı onlar yakalanırdı.
Ambulans gelir gelmez , hemen canım arkadaşım Sinemi aldılar. Ambulansa götürdüler. Biz hemen hastaneye vardık. Canım arkadaşımı içeri götürdüler. Ben orada öylece bekledim.

Arkadaşıma birşey olursa asla kendimi affetmez dim. Çünkü bu benim suçum du. O adamlar benim babam ile alaka ları olabilirdi. Bu yüzden herşey benim suçum du. Kendimi çok kötü hissediyordum. Ağlamaya başladım. Biz daha yeni arkadaş olmuştuk. Ve çok iyi anlaşıyorduk. Ona bişey olamaz dı. Çünkü o daha çok küçük. Ve ben bunu kaldıramaz dım. Sevdiklerimin hepsinin bir anda ölmesini...

Kalbim çok hızlı atıyordu... Ve ben dua ediyordum. Canım arkadaşıma bişey olmamalıydı...

Artık akşam olmuştu. Sinem hâlâ öylece yatıyordu. Ona saten bakınca içim paramparça oluyordu. Ve daha hâlâ hiç kimse gelmemiş ti...

Bir saat sonra bir tane bayan geldi. Bana Sinem burada mı diye sordu. Bende şurada yatıyor , dedim. Ona kim olduğunu sordum. Bana cevap vermedi...

Ben yerime geçtim. Düşündüm...
Bir anda Doktorlar koşa koşa Sinem in kaldığı odaya doğru koşuyorlardı.

BU OLAMAZ DI...Hayır olmayacak. Sineme hiç bir şey olmayacak...Doktorlar niye hızlıca koşarak geldiler ? Ben dua ederek , merakla içerde ne olduğunu izledim...

Sinem in kalp atışları yavaşlıyor du... Doktorlar hemen müdale etmeye başladılar...

" HAYIR.... HAYIR... BU OLAMAZ... CANIM ARKADAŞIM GÖZÜMÜN ÖNÜNDE ÖLEMEZ...YAA BİŞEYLER YAPIN...!!!"

Ben ağlayarak doktorların bir şeyler yapmasını bekledim. Ama , Doktorlar durdular. Ve Üzgün bir ifade ettiler. Ben hemen odaya koştum. Arkadaşımın yanına gittim...

" YAAAA.... BIR ŞEYLER YAPIN. NİYE ÖYLE DURUYORSUNUZ. BENİM ARKADAŞIM YAŞIYOR... BEN EMİNİM. LÜTFEN... HADI BI ŞEY YAPIN...!!!!"

" BU SAAT ' TEN SONRA ELIMIZDEN HİÇBİR ŞEY GELMEZ... ÜZGÜNÜM , AMA SINEMI KAYBETTİK...."

Sonrasını hatırlayamıyorum. Bayılmışım galiba. Kalkdığımda Hıçkıra Hıçkıra ağladım. Çok kötüydüm...

Benim Arkadaşım benim yüzümden ölmüştü. Ben bir katil dim... Onun hiç bir suçu yoktu... Ben şimdi ne yapacaktım ????
Ben bunu nasıl kaldırır dım. Ilk önce Annem ve Babam. Sonrada Canım Arkadaşım Sinemi ölümü... Allahım bunlar benim başıma neden geliyor ??? Hep sevdiklerim vefat ediyorlar....