Bensiz de mutlu olabildiğini,gülebildiğini hatta ben olmayınca hiç bir şey olmamış gibi yaşamını sürdürebildiğini gördüm.
Yeni aşklara yelken açtığını gördüm,geçmişlere yada geçememişlere .Buna katlandım buna alıştım.
Ama bunu hiç unutamadım içimdeki bu kırık hissin canımı yaşamım boyu acıtacağı gerçeğini kabul ettiğim gün artık yüreğimde taşıyacağım şeyin sen değil hastalıklı aşkın olacak.Bunu farkettim.
Yine buna rağmen senden nefret edemiyorum,öyleki seni görünce gözlerim parlar en güzel gülüşümle bakıp sarılmak isterim sana.
Kendimden utanmalı mıyım?bilmiyorum.
Kendinden utanmalısın,biliyorum
Ve umarım bugün tuttuğun o eller bir gün ellerin olur,sana el olur .Ben seni gönlümün kafesinden serbest bırakıyorum .
