Fallacy

Κεφαλαιο 1ο

Γκρίνγουιτς , Αγγλία
2.12.2003 10:14 μ.μ.

"...Έτσι ο πρίγκιπας παντρεύτηκε την Χιονάτη κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα" .

Κάπως έτσι τελείωσα την αφήγησή μου και άφησα δύο όμορφα, πράσινα ματάκια να με κοιτούν, ζητώντας μου ακόμη μία παραμυθένια ιστορία.

"Μανούλα, θα μου πεις το παραμύθι της Ραπουνζέλ;"

"Αγάπη μου, είναι αργά και πρέπει να κοιμηθείς" αποκρίθηκα στο μικρό μου κοριτσάκι.

"Καληνύχτα μανούλα! Αα ναι, μαμά, να πάω αύριο να παίξω με το Χάρη; Ε μανουλιτσα;"

"Να πας μωρό μου, αλλά τώρα πρέπει να κοιμηθείς, γιατί πέρασε η ώρα"

"Καληνύχτα μαμά!"

"Καληνύχτα αγάπη μου!" έτσι την καληνύχτισα για τελευταία φορά.

4:03 π.μ.

Μπήκα βιαστικά στο δωμάτιό της. Δεν είχα πολλή ώρα. Έπρεπε να φύγω. Και πριν φύγω για πάντα, να της μιλήσω.

"Έλλη μου ξύπνα!" φωνάζω στη μικρή κορούλα μου, κάνοντάς την να ξυπνήσει τρομαγμένη. Με κοιτά γεμάτη απορία, περιμένοντας να της δώσω μία απάντηση.

"Έλλη, η μανούλα πρέπει να φύγει. Θέλω να είσαι δυνατή, είσαι γενναίο κορίτσι. Να ξέρεις πως εγώ θα είμαι πάντα δίπλα σου! Ακόμα κι όταν δε με βλέπεις, θα είμαι πάντα εκεί! Ακόμα κι όταν νομίζεις πως έχω φύγει, εγώ θα είμαι πλάι σου, θα σου κρατάω το χέρι και θα σε προστατεύω. Και θέλω να μου κάνεις μία χάρη: μην πλησιάσεις ποτέ το σκοτεινό δάσος. Ακούς; ΠΟΤΈ! Η μανούλα σε αγαπάει Έλλη. Σ'αγαπάω. Ποτέ μην το ξεχάσεις αυτό!"

Αυτά ήταν τα τελευταία μου λόγια στη μοναδική μου αγάπη, στο μοναδικό άνθρωπο που με αγάπησε και τον αγάπησα πραγματικά. Άφησα δύο πράσινα δακρυσμένα μάτια να με κοιτούν καθώς απομακρυνόμουν και χανόμουν στο σκοτάδι της απελπισίας, της νοσταλγίας και της μοναξιάς.

Γειά σας!
Αυτό είναι το πρώτο μου βιβλίο, σε συνεργασία με την κολλητή μου @DanaiStyles . Ελπίζουμε να σας αρέσει!
Καινούργιο κεφάλαιο θα μπαίνει ,κατά κανόνα, κάθε Παρασκευή.
Θα θέλαμε πολύ να μαθαίνουμε τις γνώμες σας για κάθε κεφάλαιο και για την εξέλιξη του έργου, οπότε αν θέλετε, να σχολιάζετε!
Ραντεβού την Παρασκευή