Fallacy

~Μιχαλη ποβ(κεφ.9)~

Η ώρα είναι σχεδόν 11, όταν ακούγονται χτύποι στην πόρτα. Ο Χάρης ανοίγει βιαστικά και βλέπει μπροστά του την τρομοκρατημένη Αμέλια.

Αμέλια : Η Έλλη έχει φύγει από τις 9 και δεν έχει γυρίσει ακομα. Της έχω κάνει άπειρες κλήσεις ,αλλά δεν απαντά...

Στο άκουσμα αυτών των λέξεων ,αισθάνομαι την γη να χάνεται κάτω από τα πόδια μου.

Χάρης: καταρχάς, ηρέμησε. Θα την βρούμε. Προτείνω να χωριστούμε και να ψαξουμε στη γειτονιά.

Έχω πανικοβληθεί. Δεν ξέρω τι να πρωτοκανω. Βάζω βιαστικά το μπουφάν και τις αρβύλες μου και βγαίνω έξω. Αναπτύσσω ταχύτητα στους άδειους, χιονισμένους δρόμους ,φωνάζοντας το όνομα της. Απόλυτη ησυχία επικρατεί για αρκετή ώρα κι αρχίζω να ανησυχω. Αν της έχει συμβεί κάτι; Αν τώρα είναι σε κάποιο χαντάκι πεσμένη και τραυματισμένη ή ακόμα και νεκρή..; Δεν θέλω καν να το σκέφτομαι... Για μισό λεπτό..αυτή είναι η φωνή της. Τρέχω γρήγορα προς αυτήν, χωρίς να σκεφτώ τους κινδύνους.

Έλλη: Συγγνώμη. Συγχώρεσέ με και ας κάνουμε μια καινούργια αρχή..

Χένρυ: Δεν συγχωρώ. Και εξάλλου, είναι πλέον αργά.

Τώρα κατάλαβα. Είναι μαζί της αυτό το κάθαρμα, ο Χένρυ. Οργή κατακλύζει όλο μου το σώμα ,με το που τον βλέπω να κρατάει ένα μαχαίρι υπερβολικά κοντά στον λαιμό της Έλλης. Χωρίς δεύτερη σκέψη, του ορμάω ρίχνοντάς τον κάτω. Τον χτυπώ δυνατά, ώσπου βλέπω ότι πλέον έχει παραιτηθεί και είναι σχεδόν λιποθυμος. Σηκώνομαι, αρπάζω την Έλλη από το χέρι κι αρχίζω να περπατώ με γρήγορο βηματισμό. Περπατάμε λίγο και ξαφνικά σταματά. Μα τι στο καλό σκέφτεται;!; Με γυρνάει προς το μέρος της. Με κοιτά στα μάτια. Μάλλον τώρα κατάλαβε ποιος είμαι.

Μου μιλά, προσπαθεί να δικαιολογηθεί. Δεν τα καταφέρνει. Διακρινω τον εκνευρισμό της. Μου φωνάζει. Της φωνάζω κι εγώ. Είναι ανώριμη, χαζή και ξεροκέφαλη! Συνεχίζει να μου μιλά. Από τη μία είναι γλυκιά, αλλά από την άλλη είναι τόσο εγωιστρια. Δεν μπορεί να εκτιμήσει τους άλλους. Την αγνοώ και συνεχίζω να προχωράω. Παίρνω τηλέφωνο τον Χάρη και του λέω τι έγινε. Το κλείνω και την ακούω να μιλάει. Μα δεν μπορεί για μια φορά να κλείσει το άδικο στόμα της;!; Δεν της μιλάω, την αγνοώ και συνεχίζω να περπατάω.

Εκνευριζομαι ακόμα περισσότερο με τα λόγια της. Επιταχύνω το βήμα μου, μέχρι που φτάνουμε έξω από το σπίτι της. Αγνοώντας την, ξεκλειδώνω την πόρτα του σπιτιού του Χάρη, μπαίνω μέσα και ρίχνοντάς της μια ματιά, κλείνω με κρότο την πόρτα πίσω μου.

Χμ από ο,τι φαίνεται, ο Χάρης με περίμενε αρκετή ώρα. "Η φίλη σου είναι ηλίθια! Την έσωσα από τον ψυχακια και δεν μου είπε ούτε ένα ευχαριστώ! Το μόνο που έκανε ήταν να με ειρωνευτεί και να βγάλει γλώσσα!"του λέω εκνευρισμένος.

"Αχ Μιχάλη, σαν μικρά παιδιά κάνετε!" λέει με έναν τόνο ειρωνείας.

"Ναι, πες μου ότι φταιω εγώ κιόλας! Δεν έχει τρόπους και δεν ξέρει να φέρεται!" εκνευρίζομαι ακόμα περισσότερο.

"Ναι, αλλά έτρεξες αμέσως όταν έμαθες ότι εξαφανίστηκε.." ένα σαρκαστικό χαμόγελο έχει εμφανιστεί στα χείλη του.

"Φίλη μου είναι, Χάρη! Δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά.." του λέω και καληνυχτίζοντάς τον, πηγαίνω στο δωμάτιο.

Ξεντυνομαι βιαστικά και ξαπλωνω στο κρεβάτι. Άπειρες σκέψεις με κατακλύζουν. Όλα αυτά που έγιναν σήμερα προβάλλονται και πάλι στο μυαλό μου. Μα τι στο καλό έχω πάθει; Τα συναισθήματά μου αντικρουόμενα. Νομίζω ότι αρχίζω και την ερωτεύομαι. Όχι, δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό. Είναι λάθος. Μεγάλο λάθος. Πρέπει να τη βγάλω από το μυαλό μου. "Μιχάλη συνελθε" μου λέει η συνείδησή μου. Πώς να συνέλθω; Αυτά τα μάτια της...το χαμόγελό της....τα χείλη της..ωω πόσο θέλω να φιλήσω αυτά τα χείλη! Όχι. Δεν πρέπει. Τα βλέφαρά μου είναι βαριά. Κλείνω τα μάτια μου. Τη σκέφτομαι. Και κάπως έτσι, έχοντάς την στο μυαλό μου, με παίρνει ο ύπνος.

~Τέλος ποβ~

Κάπως έτσι, έξι ολόκληρες μέρες πέρασαν, με τα παιδιά να βρίσκονται και να γνωρίζονται καλύτερα μεταξύ τους. Καμία αναφορά δεν έγινε στα γεγονότα που συνέβησαν εκείνο το βράδυ στο σχολείο. Παρόλο που υπήρχαν αρκετά ερωτήματα χωρίς απάντηση, όλοι έκαναν πως το είχαν ξεχάσει και απέφευγαν να μιλήσουν για αυτό. Ώσπου μια μέρα.....

Να και ενα ποβ!Είδαμε λοιπόν τις σκέψεις του Μιχάλη!Λέτε να ερωτευεται την Έλλη;Όμως θα του επιτρέψει το σκοτεινό παρελθόν του να είναι μαζί;Είπα πολλά!Μπορεί το βραδακι να μπει το κεφάλαιο 10.

Υ.Γ:Μην ξεχνατε να πατάτε το αστέρακι!

D & Z