Fallacy

Κεφαλαιο 12ο

Τομ:Μεινε ήσυχος φίλε,είμαι τάφος.

Μιχάλης:Να χρωστάω λεφτά.Ακου φίλε ο πατέρας μου εγκατέλειψε την μητέρα μου πριν γεννηθω.Η μητέρα μου δεν είχε την οικονομική δυνατότητα να με μεγαλώσει και έτσι αναγκάστηκα να εργαστω για επικυνδινους ανθρώπους,τελευταία μου δουλειά ηταν το εμπόριο ναρκωτικών και εκεί πέρα κάτι πήγε στραβά και με κυνηγάνε.Για την ακρίβεια δεν τα παρέδωσα εκεί που έπρεπε ενω είχα πάρει τα χρήματα και τα είχα ηδη ξοδέψει,έτσι αυτή οι τύποι που έχουν τα ναρκωτικά με κυνηγάνε και αν με βρούν θα με σκοτώσουν.

Τομ:Ωραια ιστοριουλα!Και τώρα η αληθινή.

Μιχάλης:Αλήθεια λέω.

Χάρης:Η αλήθεια είναι Τομ.

Ελλη:Πια είναι η αλήθεια;;;;Και σε πιο θέμα;;;

Μιχάλης:Τίποτα,για την ταινία λέμε.

Έλλη:Καλά δεν με ενδιαφέρει η ταινία σας,για νερό ήρθα.

Μιχάλης:Ωραία,άντε άδειασε μας την γωνία.

Έλλη:Μιχαλακη μην ξεχνάς ότι βρίσκεσαι στο σπίτι μου,εντάξει;;;

Μιχάλης:Ναι οκ,άντε να ετοιμαστείς τώρα.

Έλλη:Δεν θα τα πάμε καλά!

Είπε η Έλλη ανεβαίνοντας τις σκάλες.

Μιχάλης:Καθόλου καλά!

Χάρης:Ρε Μιχάλη,θα μου λύσεις αλλη μια απορία;

Μιχάλης:Να σου λύσω!

Χάρης:Τι στο καλό συμβαίνει με την Έλλη;;;

Τομ:Ναι όντως.

Μιχάλης:Τίποτα,απλα εκνευριζουμε ο ένας τον άλλο.

Χάρης:Και το πρωϊ;

Τομ:Γιατι στην αποθήκη;;Κάτσε τι έγινε το πρωϊ;;;;

Χάρης:Α μωρέ τίποτα απλως ήταν κολλημένοι ο ένας πανω στον άλλο.

Μιχάλης:Σκαστε ρε!Δεν τρέχει τίποτα μεταξύ μας!

Χάρης:Ναι για αυτό αργησατε να έρθετε;

Τομ:Οπα όπα τι έχασα;

Μιχάλης:Σταματηστε ρε!

Κι ενω γίνονταν αυτά στο σαλόνι, τα κορίτσια επάνω...

Μαρια:Τα φτιαξατε τελικά;

Έλλη:Όχι και δεν πρόκειται!Δεν μου αρέσει αυτός ο τύπος.

Αμέλια:Ναι για αυτό τον κοιτάς σαν ξερολουκουμο.

Μαρία:Θα συμφωνήσω με την Αμέλια.

Έλλη:Ρε κορίτσια!Δεν μου αρέσει!Απλώς πειράζουμε ο ένας τον άλλον.

Μαρια:Καλά καλά,θα πάμε τελικά σήμερα;

Αμελια:Εννοείται πως θα πάμε.

Έλλη:Ε βέβαια!Δεν θα τον αφήσω να πιστεύει ότι είμαι ενα δειλό κοριτσάκι!

Μαρία:Εσύ για αυτον πας;

Αμελια:Χαχαχα ναι Έλλη,για αυτό πας;

Έλλη:Όχι βέβαια,μα τι ερώτηση είναι αυτή!;

Μαρία:Αμελια σου είπε τι έγινε στην αποθήκη ή για σήμερα το πρωί;

Αμελια:Όχι,για πείτε!

Η Έλλη εξηγησε εν συντομία,τα γεγονότα που συνέβησαν πριν βρεθούν όλοι μαζί κι έπειτα κατέβηκαν τις σκάλες με προορισμό το σχολείο.

Έλλη:Λοιπόν,εμείς φευγουμε.

Μιχάλης:Να μας γράφετε.

Έλλη:Ναι δεν θα το ξεχάσουμε.

Τα κορίτσια περπατώντας στους άδειους,χιονισμένους δρόμους,έφθασαν εξω απο το σχολείο .Πήραν μια βαθιά ανάσα για να γεμίσουν με θάρρος και μπήκαν στο εσωτερικό του κτηρίου.

Έλλη:Ελάτε πάμε να δούμε τι ήταν αυτό.

Τα κορίτσια πήγαν αρχικά στην αίθουσα όπου εκείνη την νύχτα είχαν αντικρύσει την παράξενη γυναίκα,όμως αυτή τη φορά δεν την βρήκαν εκεί.

Παραξενεμενες καθώς ηταν,άρχισαν να ψάχνουν μέσα στην αίθουσα κάποιο στοιχείο που να εκδηλώνει την ταυτότητα ή την προέλευση της γυναίκας.

Η Έλλη,μπερδεμένη,άνοιξε εναν χάρτη του σχολείου που βρήκε και άρχισε να τον μελετάει.

Εκείνη τη στιγμή,εμφανίστηκε η περίεργη και τρομακτική γυναίκα.

Τα δύο κορίτσια εμειναν αποστομωμενες να την κοιτούν και η Έλλη, σήκωσε το κεφάλι της και την είδε να της μιλά.

Η γυναίκα που ήταν δεμένη άρχισε να μιλά:"ΜΗΝ ΠΑΣ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ ΈΛΛΗ,ΜΕ ΑΚΟΥΣ ΜΗΝ ΠΑΣ".

Ενω τα κορίτσια είχαν φύγει η γυναίκα συνέχισε να μιλά:"ΒΟΗΘΗΣΕ ΜΕ,ΒΟΉΘΗΣΕ ΤΗΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΈΛΛΗ,ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΗΝ" και στην συνέχεια ένας
απόκόσμος ήχος βγήκε απο το στόμα της γυναίκας και η Έλλη βγήκε από την αίθουσα και άρχισε να τρέχει.

Έτρεχε,έτρεχε,ενω καυτά δάκρυα είχαν αρχίσει να τρέχουν ηδη στα μάγουλα της.

Ξαφνικά έπεσε πανω σε κάτι.

Ελλη:Σε παρακαλώ μην μου κανείς κακό.