Fallacy

Κεφαλαιο 14ο

Καθώς λοιπόν ο Χάρης κι η Αμέλια επέστρεψαν πίσω στην Μαρία και τον Τομ, ξεκίνησαν όλοι μαζί για μια ακόμα προσπάθεια διαφυγής από το δάσος.

Την ίδια στιγμή,η Ελλη με τον Μιχάλη.....

Ελλη:Και που είναι οι άλλοι δυο;;;

Μιχάλης:Ε λογικά κάπου στο κτήριο....Τους έχασα....Απλα άκουσα να φωνάζεις και....ήρθα.

Έλλη:Πάμε να ψαξουμε αλλη μια φορά στις αίθουσες αλλά όχι .....σε εκείνη.

Ειπε καθώς  ανέβηκαν την σκάλα και μπήκαν σε μια αίθουσα.

Ο Μιχάλης αργά πηρε στην παλάμη του το χέρι της Έλλης,σφίγγοντας το δυνατά και δίχως να την αφήσει αρχισε να προχωρά.

Η Έλλη κοίταξε για μια στιγμή τον Μιχάλη που της κρατούσε το χέρι κι έπειτα κάρφωσε το βλέμμα της στο παράθυρο της αίθουσας στην οποία βρισκόταν.

Εκεί είδε μια γρια γυναίκα,με κουρέλιασμενα ρούχα,ανακατεμένα,άσπρα μαλλιά και πρόσωπο γεμάτο ουλές,να την κοιτάζει βαθιά μέσα στα μάτια.

Η Έλλη είχε την ανάγκη να ουρλιάξει. Να φωνάξει δυνατά. Τόσο δυνατά ,μέχρι να μην βγαίνει πια φωνή από το λαρύγγι της. Όμως κάτι την σταματούσε. Κάτι την εμπόδιζε.

Τα μάτια της ήταν καθηλωμένα στα βαθιά ,σκοτεινά μάτια της τρομακτικής γερόντισσας.

Ο Μιχάλης, που μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν είχε παρατηρήσει τη γριά, καθώς είχε το βλέμμα του στραμμένο στην Έλλη, κοίταξε προς το παράθυρο και την αντίκρυσε.

Καθώς τα μάτια του διασταυρώθηκαν με τα μάτια της γριάς, ο Μιχάλης άρχισε να κατακλύζεται από ένα συναίσθημα πρωτόγνωρο για αυτόν. Τον φόβο. Ποτέ πριν δεν είχε ξαναφοβηθεί. Κι όμως τώρα, έχοντας απέναντί του αυτό το πλάσμα, το ένιωσε. Θέλησε να το πολεμήσει,όπως , και τα κατάφερε. Γύρισε απότομα το βλέμμα του στην Έλλη, που κοιτουσε ακόμα την γριά, της τράβηξε το χέρι και τρέχοντας, την οδήγησε έξω από την αίθουσα κι έπειτα ,έξω από το καταραμένο σχολείο.

Δεν σταμάτησε να τρέχει, τραβώντας την Έλλη, παρά μόνο όταν έφθασαν στο σπίτι της Έλλης. Μπήκαν μέσα, κλείδωσαν την πόρτα και χωρίς να πουν κουβέντα ,πήγαν στο δωμάτιό της.

Έλλη:Τώρα με πιστεύεις;

Μιχάλης:Και με το παραπάνω.

Είπε και κάθισε στο κρεβάτι της.

Έλλη:Ωραία,τι θα κάνουμε;;;

Είπε ενώ εκείνη την στιγμή χτύπησε η πόρτα του δωματίου της.Η Έλλη έτρεξε δίπλα στον Μιχαλη και ρώτησε με σιγανή φωνή: