Fallacy

Κεφάλαιο 5ο

~Έλλης ποβ~

Κατευθυνόμαστε προς το σχολείο,δεν έχω ιδέα γιατί πρότεινα να πάω!Το μέρος με κάνει να ανατριχιαζω μόνο και μόνο που το βλέπω.Πόσο μάλλον και να με μπω μέσα! Συνονθύλευμα αναμνήσεων και σκέψεων μου έρχεται στο μυαλό. 

Αχ και αυτός ο Μιχάλης,τι όμορφος που είναι!

Έλλη συγκεντρώσου!Δεν σου αρέσει αυτός,έχεις το Χενρυ!

Μα έχει υπέροχα μάτια!Και το χαμόγελο του...

Μα τι στο καλό έχω πάθει?!

Ωχ φτάσαμε....Τελικά είναι πιο τρομακτικό απο όσο το θυμώνουν...!

~Τέλος ποβ Έλλης~

Καθώς τα παιδιά διαβηκαν τους άδειους, σκοτεινούς δρόμους, έφτασαν στο παλιό σχολείο και ανυποψίαστοι, πλησίασαν την πόρτα.

Η Αμέλια προχώρησε μπροστά, ενώ οι υπόλοιποι είχαν καθηλωθεί στο θέαμα του τρομακτικου κτηρίου.

Αμέλια: Άντε, ελάτε! Μια ψυχή που είναι να βγει, ας βγει!

Χάρης: Άντε, πάμε!

Τα παιδιά, με ένα ίχνος φόβου, μπήκαν στο κτήριο και τρεκλιζοντας, ανέβηκαν στον πάνω όροφο.

Έλλη: Πού θα κοιμηθούμε;

Μαρία: Θα κοιμηθούμε κιόλας;

Τομ: Εγώ δεν το βλέπω να κοιμάμαι...

Έλλη: Άρα θα κατσουμε ξύπνιοι να μιλάμε όλη τη νύχτα;

Αμέλια: Δεν ξέρω για σας, πάντως εγώ θα κάνω μια βόλτα στο κτήριο.

Μαρία: Δεν είσαι καλά, μου φαίνεται! Θα πας μόνη σου;!;

Χάρης: Θα έρθω κι εγώ μαζί!

Αμέλια: Παιδιά, ηρεμήστε! Μια χαρά θα είμαι! Μην μου πείτε ότι πιστεύετε αυτές τις αηδίες!

Έλλη: Μήπως να πάμε να σας δείξω την αίθουσα που δίδασκε η μητέρα μου;

Αμέλια: Ναι,γιατί όχι;

Μαρία: Πάμε, αλλά μην με αφήνετε μόνη μου...δεν τα μπορώ αυτά τα μέρη...

Τομ: εεεμ..το ακούσατε αυτό;

Αμέλια: Τομ,μην αρχίζεις τις χαζομάρες! Τίποτα δεν ακούστηκε!

Χάρης: Ακούγονται βήματα...

Ξαφνικά, μια φωνή ακούστηκε και έκανε τα παιδιά να αναπηδησουν από το φόβο τους. Η Μαρία, φοβισμένη, αγκάλιασε τον Τομ και έκλεισε σφιχτά τα μάτια της.

Έλλη: Ίσως να πάτε να δείτε ποιός είναι εκεί;;

Αμέλια: Μα γιατί φοβάστε τόσο πολύ; Πάω να δω ποιος είναι!

Χάρης: Αμέλια, ΜΕΙΝΕ ΕΔΏ ! Δεν ξέρεις τίποτα για τον θρύλο!

Αμέλια: Μην μου υψώνεις τον τόνο της φωνής σου εμένα! Και ξέρεις,οι θρύλοι δεν είναι τίποτα άλλο, παρά ψεύτικες ιστοριούλες για παιδιά! Πάω να δω!!

Εκείνη τη στιγμή, ένας απόκοσμος ήχος ακούστηκε και από την άλλη άκρη του διαδρόμου, εμφανίστηκε μια φιγούρα που άρχισε να τους πλησιάζει με αργό βηματισμό. Τα παιδιά είχαν αρχίσει να φοβούνται ακόμα περισσότερο, ενώ η Αμέλια άρχισε να κατευθύνεται προς το περίεργο πλάσμα. 

Καθώς η απόσταση ανάμεσά τους μηδενίστηκε, η φιγούρα άρχισε να οπισθοχωρεί, ώσπου εξαφανίστηκε από το οπτικό τους πεδίο και από τις πλαϊνές σκάλες εμφανίστηκαν ο Χενρυ, ο Μαλκολμ και ο Νικ, γελώντας και σατυρίζοντας τις αντιδράσεις των υπολοίπων.

Στην όψη των αγοριών, η Μαρία άφησε γρήγορα την αγκαλιά του Τομ ,ενώ η Έλλη, ανακουφισμένη από την εξέλιξη της κατάστασης, απευθύνθηκε στον Χενρυ "έλεος Χενρυ! Δεν το περίμενα αυτό από σένα!".

"Βασικά,το περίμενες, απλά δεν είχες τι να πεις!" αποκρίθηκε σαρκαστικά ο Χάρης.

Μιχάλης: χαχαχ..είστε αξιοθρήνητοι!

Χενρυ: Εσύ, αλητάκο, μη μιλάς! Νομίζεις ότι δεν ξέρουμε ποιός είσαι;

Μιχάλης: Τολμάς και μου απευθύνεις το λόγο;

Ο Μιχάλης άρχισε να κατευθύνεται απειλητικά προς τον Χενρυ, καρφώνοντάς τον με τη ματιά του.

Χενρυ:  Νομίζεις ότι σε φοβάμαι;  Ξέρω ποιός είσαι!  

Μιχάλης: Και για πες μου, ανώριμο απόβρασμα, ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ;

Χέυ!
Μικρο κεφάλαιο σήμερα, αλλά δεν πειραζει!
Μέσα στο σ/κ θα μπουν και οι πρωταγωνιστές!
Τι πιστεύετε οτι θα γίνει στη συνέχεια;;
D&Z
x.