KAOS

Bölüm 2

Medyada Esila var...

"Bir kızın olduğunu bilmiyordum Murat."dedi babama bakarak.

...

"Çok da güzelmiş kaç yaşında?"dedi adam.
Babam hiç birşey söylemedi. Adam konuşmaya devam etti.

" Sana bir teklifim var ama sen bunu bir tehdit olarak da algılayabilirsin tabi."dedi. Ben merakla söyleyeceği şeyi merak beklerken babam bunu çoktan anlamış olacak ki adama sinirden kudurarak bakıyordu.

"Ondan uzak dur Aykut. O daha çocuk. Onun bir geleceği var. Onu senin eline bırakmam anlıyor musun?"dedi. Adının Aykut olduğunu öğrendiğim adam sanki bunu bekliyormuş gibi sinsice gülümsedi.

"Murat sakin ol dostum. Ben küçücük bir çocuktan ne isteyebilirim ki? Ama verdiğin fikir için teşekkürler. " dedi. Boğazını temizleyerek tekrar lafa girdi.

"Eğer paramı iki gün içerisinde getirmezsen ki bu biraz zor. Zaten şirketinin batmaması için benden para almıştın ki işe yaramadı. Sahi Murat şirketinde ki çalışanların maaşını nasıl ödeyeceksin daha şirketini ayakta bile tutamazken? Sana teklifim şu ki eğer bana parayı iki gün içerisinde ödemezsen bu evden küçük kızınla beraber çıkmak zorunda kalacağım. Zorunda derken bakma bana ağız alışkanlığı benim için büyük bir zevk olacak."dedi. Babam sanki nefretini kusar gibi adamın yüzüne lafları bir bir çarptı.

"Kızımı bu işe karıştırma. Senin derdin benimle. Eğer kızıma bir zarar gelirse karşında beni bulursun Aykut. Anladın mı?"diye bağırdı babam adama. Adam bunu hiç takmamış gibi yaptı. Son kez bana bakıp kapıyı çarparak çıktı. İşte bir kere daha gerçekler yüzüme çarpıp su yüzüne çıkmıştı ve sevgili ailem yine ben üzülmeyeyim diye hiçbir şey söylemeyip sonradan öğrenmemi sağlamışlardı. Ama şunu bilmiyorlar sonradan öğrendiğim gerçekler daha fazla acıtıyor baba. Sinirliydim, üzgündüm ama en çok da kırgındım. Hayata, anneme, babama... Odama bir an önce gitmek için merdivenleri ikişer ikişer çıktım. Odama girdiğimde kendimi yatağımın kucağına bıraktım. Bana böyle bir şeyi nasıl yapmışlardı? Sevgili ailem her zaman ki gibi üzülmememi isteyip daha çok üzmüşlerdi. Hayatımı onlar belirlemiş, onların çizdiği yolda yürümemi istemişlerdi. Filmlerdeki gibi fazla muhteşem bir hayatım vardı taa ki bugüne kadar. Bugün hersey bitmişti. Puzzle ın parçaları dağılmış, onlara olan güvenim hiclik derecesine kadar azalmıştı. Kapının calmasiyla düşünce havuzumun içinden çıkıp dünyaya geri dönmüştüm. Gelebilirsin dedim soğuk bir sesle. Annem kapının önünde durmuş dağılışımı izliyordu. Beni nasıl dagıttıklarını izliyordu.

"Kızım yemek hazır aşağı gel "dedi. Hiç bir şey olmamış gibi. Ya ben fazla abartıyordum ,ya da gerçekten hiç bir şey olmamıştı. Sırf aklımdaki soru işaretlerini biraz daha azaltmak için aşağıya inecektim. Anneme geleceğimi söyleyip gidisini izledim. Aşağı indigimde babam her zamanki halinden biraz daha düşünceli görünüyordu. Masaya geçip oturdum. Annem tabağıma yaptığı bezelyeden doldurdu. Bezelye her zaman sevdiğim bir yemek olmuştu fakat bugün hiç yiyecek halim yoktu.

"Yemeğinle oynamayı bırak Esila."dedi babam. Hiç birşey söylemeyip sadece ruhsuz bakislarimla babamı baş başa bıraktım.

"Daha ne kadar bizimle konusamayacaksin kızım."dedi babam.

"Ben aynı benim baba her zamanki gibi yemekte sadece yemek yemekle yetiniyorum."dedim.

"Kızım lütfen bizi suçlama bilmediğin şeyler var. Sana soylemememizin sebepleri var".dedi.

"Suclayacak hiç birşey birakmiyosunuz baba. Ne zamandır ailemizde bu gibi konular saklanır oldu? Ayrıca bunları bana soylememenizin sebeplerini daha ne kadar saklayacaksiniz?"dedim.

"Şirketi batırdım tamam mı? Sırf benim beceriksizligimden etkilenmeyin diye sizden sakladım ." dedi babam.

"Nasıl yani annemde mi yeni öğrendi?"diye sordum. Her ne kadar annemin vereceği cevabı bilsem de sordum umutla.

"Evet kızım. Ben de yeni öğrendim ve en az senin kadar kırgınım babana. Ama bundan sonra birbirimize destek olmaktan başka yapacak birseyimiz yok."dedi. O zaman anladım ki gerçekten ailem yıkılmış durumda. Annem bile bu dediklerine inanmıyor gibiydi. Sadece bizi avutuyordu.

"Peki şimdi ne olacak baba?" diye sordum.
"O adam beni goturecekmi? "

"Buna izin vermem kızım. Seni gözümün önünden alıp götürmesine izin vermem. Ben hiçbir şey yapamadan çekilip bir köşeye öylece seni götürmesine izin veremem. Güven bana kızım, güven bana Esila. Sadece güven olur mu? "dedi. Usulca başımı sallamakla yetindim. Çünkü biliyordum babam o adamın beni götürmesine izin vermezdi. Babam beni göz göre göre götürmesine sessiz kalmazdı, kalamazdı, kalmamalıydı...