Verliefd Op Ibiza (Ft.B-brave)

runaway

-lexi's pov-

'Ik ben zo benieuwd naar het museum.' Zegt mijn moeder vrolijk. 'Het gaat over hoe Ibiza is ontstaan en hoe het zo populair is geworden.' Serieus, mijn moeder lijkt nu net zo'n klein kind dat voor het eerst naar een pretpark gaat. Mijn vader en moeder lopen voor op, ik en Jason slenteren er maar wat achteraan. Zodra we in het museum zijn lijken ik en Jason niet meer te bestaan. Mijn ouders zijn gek genoeg helemaal weg van musea's. Het is hier wel verdomd rustig, niet gek eigenlijk. Als ik mocht kiezen tussen het strand en dit, dan zou ik ook voor het strand kiezen.

Eindelijk is het museum bezoek voorbij. We hebben daar vier uur lang rond geslenterd, niet normaal. We lopen nu richting het restaurant waar we gereserveerd hebben. Als het goed isnword dit een stuk leuker. Oh fijn, het is weer zo'n chique restaurant waar je zacht moet praten enzo. Als we eenmaal aan tafel zitten begint mijn vader over morgen. 'Morgen kunnen we wel met z'n alle naar een grotw ruïne gaan.' Stelt hij voor. Oh nee, niet nog meer geschiedenis. 'Het leek mij wel leuk om gewoon een dagje naar het strand te gaan.' Zegt Jason. Dankjeee Jason, denk ik bij mezelf. 'We zijn hier niet voor het strand, we zijn hier voor de monumenten, ruïnes en musea's.' Zegt mijn vader met een beetje irritatie zijn stem. Nu ben ik er klaar mee, hoe kun je nu naar Ibiza gaan en vervolgens niet naar het strand? 'Pap, ik ben het eens met Jason.' 'Jullie kunnen best naar die ruïne gaan maar wij willen naar het strand.' 'Ik bedoel, halloooo, we zijn op Ibiza.' Mijn vader kijkt me boos aan. 'Wat is dit voor een brutaal gedrag Alexia?' Oh oh, hij is echt boos. Anders noemt hij me nooit naar mijn hele naam. 'We mogen niet feesten, niet drinken, geen jongens, Jason moet de hele tijd bij me blijven en nu ook nog eens geen strand.' 'Ik ben 16 hoor, ik kan best voor mezelf denken.' 'En als je dit allemaal zo erg vind, waarom zijn we dan ooit naar Ibiza gegaan?' Schreeuw ik nu. Ik zie allemaal mensen naar me kijken, maar dat boeit me niet. 'Genoeg, we gaan terug naar het huis.' Schreeuwt mijn vader.

Zodra we terug zijn loop ik meteen door naar mijn kamer. Ik heb geen zin in een preek van mijn vader. Ik pak mijn handtas en prop er mijn mobiel, oordopjes, geld en een vest in. Dan loop ik naar Jason zijn kamer, Gelukkig zit hij nog beneden. Ik loop naar zijn balkon en kijk naar beneden. Het is maar iets van vier meter en ik land zacht in het zand. Moet kunnen toch? Ik gooi mijn tas naar beneden en laat me daarna hangen aan het balkon. Ik laat me vallen en kom met een plof in het zand terecht. Langzaam loop ik richting het water. Ik pak mijn mobiel en oortjes en zet muziek aan. Dan begin ik met lopen langs het water, geen idee waarheen.