Seni İstiyorum

Seni İstiyorum 14

"Ne oldu? Neler oluyor?" Diye sordum telaşla

"Chris... O... İntihar etmiş"

----------------

Dünya ne kadar boş bir yerdi... Arkadaşım yoktu artık, ölmüştü, intihar etmişti, dayanamamıştı olanlara...

Telefonum elimden düştü sonra bende yere düştüm. Sanki zayıflamıştım, günlerdir yemek yemiyor gibiydim. Ağlıyordum ama ağlamaktan nefes alamıyordum. Kev bana doğru eğildi,

"Neler oluyor?"

"Chris... Ölmüş... Savaşmamış bile"

Kev bana sarıldı. Sonrada kaldırıp taşıdı ve o şekilde eve kadar götürdü. Botlarımı çıkarıp odama taşıdı sonra beni yatağıma bırakıp alnıma bir öpücük kondurdu.

"Bunun acısı geçecek"

"Umarım" .... Sonra hemen uyuyakaldım

-----------------

"Bayan Morley! Kalkar mısınız yatağınızdan lütfen!"

Güneş açmıştı, hava ilk defa bu kadar güzel görünüyordu. Yanımdaki suyu içerken evin içinde Kev'in dalga geçen sesi hala yankılanıyordu "Bayan Morley!"

"Günaydın" dedim halsizce

"Günaydın tatlım" dedi Kev

"Annemin taklidini mi yapıyorsun?"

"Sence?" Güldü "aslında bu benim normal halim herkese tatlım diye sesleniyorum"

Benide güldürmeyi başarmıştı.

"Hadi okula geç kalacağız. Ye hemen" dedi

Yemeğimi yedim ve evden çıktık. Dünün aksine harika bir gün olduğu için üzerime bir elbise giydim. Chris... Aklıma geldikçe...

"Yapamayacağım Kev. O sıraya oturamam. Bunu kabullenemem"

"Geride bırakman gerekiyor"

"Babamın ki gibi mi?.. Hayır"

"O geçmişinde vardı, geleceğinde yok sadece bu kadar" Kev elimi tuttu ve okula doğru yürüdük.

Kendimi bomboş hissediyordum. Kev bir şey hatırlatmıyordu. Aslında kimse, kimse bir şey hatırlatmıyordu.

Öğleden sonra kendimi biraz toparladım. Daha iyiydim... Kev yanıma geldi, konuştuk biraz...

"Dün tam bir şey diyordun?" Dedi Kev

"Önemli bir şey değildi" dedim

"Aslında bende seni... Diye başladın? Önemliydi"

"Aslında bende seni hiç sevmiyordum diyecektim"

"Emin misin? Beni sevmiyor musun?"

"Evet Kev artık eminim. Kimseyi istemiyorum"

Bu dediklerime ben bile inanamıyordum. Kev'i reddetmiştim. Üstelik dün olanlardan sonra...

"Tyler'ı da mı?"

"Bunu sorman çok saçma. O bitti"

"Peki. Ne yaparsan yap! Gerçekten sana inanamıyorum! Jessica senin beni sevdiğini söyledi hemde deliler gibi. Kanıt bile gösterdi hatta... Sen..."

"Ne?!! Bu yüzden mi beni seviyor numarası yaptın? Öpmenin nedeni bu muydu?!"

"Evet! Bir şeyler hissettiğimi düşün ve istediğin olsun diye. Neler yaşadığını gördüm Erica. Günlüğünü gördüm"

O an aklıma geldi! Günlüğüm... Jess'te bırakmıştım. Okumuş mu?! Neler yazıyordu... İşte şimdi hıçkırarak ağlamaya başladım. Konuşamıyordum bile

"Sana... Sana inanamıyorum! Olamaz! Neler okudun?! Olamaz..."

"Birçok şey. Senin için seni sevdiğimi söyledim ama artık beni sevmiyormuşsun bile ya da koca bir yalancısın. Sana kaç kere sordum ve o günlüğü yazan biri nasıl olurda bana öyle davranır? Soğuk."

"Defol git Kev! Defol git! Sakın geri gelme! sakın" onu ittirdim.

Sarsıldı sonra bana baktı. Okulun ortasında kavga ediyorduk resmen. Gerçi herkes Chris'i düşünüyordu ama yinede bize bakanda vardı. "Geri gelme" dedim yavaşça. Daha da çok ağladım

"Seni seviyordum, çok seviyordum tamam mı?! Her şeyden çok... Ama sen hakketmedin. Senin yanında kalbim çok hızlı atardı Kev. Öpüşürken çok derin şeyler hissettim"

"Bana yalan söyledin. Bir boşluk demiştin... Günlüğüne ayrı bana ayrı yazmışsın resmen..."

"Sende bana yalan söyledin. Beni sevdiğini sandım!"

Beş saniye kadar bana baktı sonra gözlerini devirip arkasını döndü. Durdurmalıydım onu, ona onu sevdiğimi kanıtlamalıydım. Yazıdan daha fazlasını

"Hey bekle! Bekle dedim, sana göstereceğim."

Arkasına döndü,

"Bana neyi göstereceksin, kalbinin yanımdayken ne kadar hızlı attığını mı? Açıkçası bunu biliyorum ve kötü olansa benim sana gösterecek hiçbir şeyimin olmaması"

Mavi gözlerinin buz rengine dönmesi dışında sesi de soğuktu, sanki buzulların erirken çıkardığı o çıtırtılar gibi veya güneşinde eriyebileceğine bir kanıt sunar gibi, kötü olansa güneşin asla erimediği gerçeğiydi.