My life 2 twilight (nl)

22.

Sammy pov

Een weerwolf kan geen vampier als mate hebben, dat staat geschreven in het boek. Hij verandert in zichzelf en haalt een boek tevoorschijn. Heeft hij dat altijd bij zich of zo? Hij slaat het open op een bladzijde en ik lees. Het kan niet zo zijn dat een weerwolf en vampier mates zijn. Als dat wel het geval is zullen ze beide vermoord worden. Ik jank zachtjes naar Bram en hij leest het ook. We kijken elkaar aan en weten dat er maar 2 oplossingen zijn. Of we rennen weg en worden waarschijnlijk gepakt of we vertellen de waarheid. Ik zucht en verander in mezelf 'je ziet er weer anders uit' merkt Bram op 'tja, ik geloof niet dat ik er controle over heb.' 'Kennen jullie elkaar?' Vraagt Jani 'al bijna 2 jaar' 'en niemand weet het?' 'Natuurlijk wel. Mijn families weten het' 'je vrienden niet' 'eigenlijk zijn ze mijn vrienden maar ik beschouw ze als familie, ik heb alleen nog 1 broer. Maar we dwalen af.' 'Heb je de kleine lettertjes ook gelezen?' 'Natuurlijk, het was te verwachten dat die er onder stonden. Daarom denk ik dat ik maar moet uitleggen wat ik ben' 'een weerwolf, toch?' 'Je hebt half gelijk, mijn vader was weerwolf...maar mijn moeder was een vampier. Ik ben daardoor half weerwolf en half vampier, dat heet een Lantana.' Ik hou mijn gaves nog maar even voor mezelf. 'Dat is onmogelijk' zegt Jani overtuigd. 'En hoe kan ik dit dan?' Vraag ik en ren met vampiersnelheid om hen heen. Jani zoekt me 'ik sta hier' zeg ik en hij draait zich om. Dan ren ik weer terug naar mijn plek 'dus dit is mijn einde?' Vraagt Jani 'je einde?' Vraag ik verbaast 'ik sta hier recht voor 2 vampier waarvan het goed mogelijk is dat ze gaves hebben. Ze gaan waarschijnlijk zo vriendjes halen en dan zijn we verloren.' Ik glimlach naar hem, interessant hoe mensen je inschatten op wie je bent. En wat je bent' ik staar afwezig voor me uit. 'Maar het punt is dat we niet van plan zijn aan te vallen' zegt Bram. Ik schrik op uit mijn gedachten 'we hebben nu 2 keuzes, of we gaan in vrede uit elkaar of ik ik blijf bij jullie. We kunnen natuurlijk ook vechten maar dat lijkt me wat minder.' Hij lijkt na te denken 'oké, je mag hier blijven maar je vampiervriend niet.' Ik kijk naar Bram die droevig terug naar mij kijkt. Ik pak zijn hand vast en trek hem naar het bos 'we bespreken het even.' Als we ver genoeg in het bos zijn ga ik zitten. 'Wil je weer terug naar huis komen?' Vraagt hij 'nee, ik zou jullie allemaal in gevaar brengen, ik ga pas als ik weer normaal ben' 'maar ik mis je' 'ik mis jou ook' 'kom gewoon mee. Doe het voor mij' 'nee, het kan niet. Ik moet hier blijven' 'maar dan raak ik je kwijt' 'ban je bang dat je me kwijt raakt?' Ik kijk verbaast op. 'Ja, jij bent zo speciaal ik ben maar gewoon' ik sta op 'onthoud dat jij heel speciaal bent. Jij, bent mijn mate.' Hij drukt zijn lippen op die van mij en zijn tong vraagt toestemming. Ik laat hem binnen en geniet van het moment.