Bazen rüzgar ne kadar sert olursa olsun,o kadar hızlı gidersin rüzgarın üstüne üstüne.Ölüceğini bilsen gidersin çünkü ölümü göze aldıkların o rüzgarın ardında bekler seni.Rüzgar sigarayı,sigara da insanı çabuk öldürür.Hayat budur işte,rüzgarın sigaraya olan düşmanlığı dinmez hiçbir zaman,insanında sigaraya olan dostluğu.Dünya yaşamak için çok güzelde yaşatmak için berbat biyer.Çünkü ne zaman birinin benimle yaşamasını istersem herşey boka sarıyo,onu içimde yaşatmak istedikçe sigara dumanıyla boğuyorum.Gitgide ölüyo içimde.Bitmek bilmeyen birşeyi bitirebilmek mi marifet? Yoksa marifet dediğimiz insanın kendini tesellisi mi? Bence marifet sadece pişmanlıktır...Çünkü unutmakta bi marifettir,unutmaksa geçmişe ihanettir,geçmiş olmadan gelecek hayali kurmak ne mümkün? Yaşanaları hafızandan birer birer silerken,onların üzerinden geçmek...Unutmak istedikçe geçmişi tekrar tekrar daha net hatırlamak.Meselâ bana aşkı anlatan olmadı,öğreten olmadı,öğretmeye çalışanlar hep dersi yarıda bıraktı,zaten ben öğrendiğim hiçbirşeyi doğru düzgün yapamadım.Yapmadım demiyorum,yapamadım.Sevmek isterdim ben,sevilmek isterdim,dokunabilmek isterdim,saçlarının arasında ellerimi gezdirebilmek,öpebilmek isterdim,Böyle olmasını istemezdim...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Toplayın Lan İçimi!
RandomÖylesine yazılmış bi kitap. Ben yazarak sizlere içimi dökücem, Siz okuyarak toplayacaksınız içimi her Kırıntıya kadar!
