The MACHINES (Identity Provers Book 1)

Chapter 6 (The Accident)

Mono

'The only time a question should be asked is when all other possibilities of finding the answer for yourself have been eliminated.'
-Ben Franklin

***

"Kuya anong gusto mo maging sa paglaki mo?" Bigla kong natanung sa kanya nung nasa balkonahe kami ng bahay at hinihintay ang pagdating ng bagong taon.
Tumingin sya sa akin sabay ngiti. "Gusto kong maging Mechanical Engineer. Gusto kong  mag-imbento ng mga machines na makakatulong sa mga tao, machines na eco-friendly at hindi nakakasira sa paligid."
"May maiimbento ka pa kaya Kuya na halos naimbento na ng lahat? Makakatulong sa tao o makasama sa kapaligiran ay wala ng pakialam ang iba, ang important sa kanila ay kumita ng pera." Sabay tingin sa langit.
Tahimik lang sya at di ko alam kung anong iniisip.

"Ano naman ang iimbento mo kung magiging Engineer ka?" Tanong ko ulit sa kanya.
"Ewan. Hindi ko pa rin yan naiisip." Sabay tawa. 
Umiling na lang ako.

By that nag-umpisa na ang fireworks display.
"Happy New Year Kuya!" At niyakap ko sya.
"Same to you Mono." Sabay ngumiti.

***

Bigla namang may tumulong luha sa may pisngi ko habang inaalala ang nakaraan. Yung buhay pa si kuya. How I wish nandito pa rin sya.
Pinahid ko naman agad ang mga luha ko knowing na baka may makakita sa akin. Papunta pa naman ako sa canteen. Katulad pa rin dati, maaga akong pumupunta doon upang kumain ng lunch.

After taking my lunch ay bumalik naman ako sa classroom but to my surprise ay ni isang estudyante ay walang natira. 
'Saan kaya sila pumunta?' Natanong ko na lang ito sa sarili ko. Wala naman sigurong activity na gagawin dahil wala namang nagsabi sa akin. Baka may pinuntahan lang sila.

Papunta na sana ako sa work place ni Mr. Phytha ngunit dahil sa ibang way ako dumaan kaya madadaanan ko ang isang old building na hindi na ginagamit.
Mukhang nilalagyan na lang ito ng mga sirang gamit.

Binilisan ko na lang ang paglakad dahil walang dumadaang estudyante dito.
Pero nung nasa kalagitnaan na ako ng building ay may narinig akong mga boses. Huminto naman ako upang pakinggan ang mga tinig.
"...diba ito ang gusto mo Poly? Bago ko makukuha ang posisyon mo papatayin muna kita?.." Sabi nung isang tinig na mukhang galit na galit.
May tumawa naman. Other guy na kausap nung isang boses. "Then do it, patayin mo ako. Hindi ako takot harapin ang kamatayan and I am too willing to commit it. Sige na, ano pang hinihintay mo?"
Nagmadali naman akong pumunta sa likod ng old building at nilabas sa bag ko ang taser na lagi kong dala in case kung may magtatangkang masama sa akin.
Pagdating ko sa may likuran ay di ko pa masyadong mamukhaan ang kanilang mga itsura dahil natatabunan sila ng mga piled chairs. Mas lumapit pa ako sa kanila.
This time ay nagsusuntukan na ang dalawa, pero mukhang walang kalaban-laban ang isang lalaki na nakahiga na sa damuhan.

Ngunit mas nabigla ako ng makitang may sugat na sya sa kanyang braso at may hawak na patalim ang kalaban na mukhang susugurin na sya nang lalaki.
Dahil nakatalikod sa akin ang lalaking may hawak na kutsilyo kaya di nya namalayang nakalapit na ako sa kanya at inilipat ang taser sa kanyang tagiliran sending him to fall to the ground. "Shi--!"
Agad naman nyang nabitawan ang kutsilyo kaya kinuha ko ito para hindi na nya magamit.
Jezzz! Hunting knife pala ang isang toh at napaka-talim pa.
Tiningnan ko naman yung lalaking duguan at nilapitan. "Okay ka lang ba?"
"Ma--mag ba-babayad ka--kang ba--babae k--ka!" Tanging nasabi nung lalaking nakatikim nang taser ko pero hindi na muna nya magalaw ang kanyang katawan dahil sa effect ng taser sa kanya. The taser will bring him paralyze for just a couple of minutes.

"I think we need to go baka magbalik na ang lakas nya." Tinulungan ko naman yung lalaki na nabigla pa ako ng makilala ko sya. Ito yung lalaki sa canteen!
Agad ko naman syang inakay at dinala sa harap ng building. Lalakad na sana ako kasama sya sa dati kong pinanggalingan pero agad nya akong pinigilan. "Not a good idea. Makakuha tayo ng atensyon kapag dyan tayo dadaan. There." Sabay turo ng isang daan na hindi ko alam kung saan papunta. "It'll bring us to the frat house." He answered my unspoken question.
Napatingala naman ako sa kanya ngunit ibinalik naman kaagad ang tingin sa daan. Ang lapit lang kasi ng mukha nya sa mukha ko at kung titig pa ako sa kanya baka mahalikan ko na ang pisngi nya.
"Bakit mo ako tinulungan? I'm sure hindi ka tatantanan ng Obtuse na yun kapag gumaling na ang after shock nya dahil sa ginawa mo."
"Minsan na rin akong nawalan ng isang mahal sa buhay dahil wala ako sa tabi nya. At kahit naman sino dyan kung maririnig ang away nyo ay talagang tutulungan ka. What's with that guy na gusto kang patayin?"
"So you heard." Habang patuloy kami sa paglalakad.
Tumango naman ako.
"Kaaway ko sya noon pa. Magkalaban kami sa maraming bagay. Pero hindi nya matanggap sa sarili nya na mas makakahigit ako sa kanya." Tumingin naman sya sa akin sabay ngiti. "I'm too tired to fought with him kaya gusto ko ng matapos na. Tutal wala naman akong dahilan pa para mabuhay."
"Ang weird mo. Yung iba nga humihiling na sana bibigyan pa ng mahabang buhay ang kamag-anak nilang malapit ng mawala pero ikaw your wishing na sana wala ka na sa mundo. How pathetic of you."
Tumawa naman sya. "Isn't it awkward to talk to someone na hindi mo pa sya kilala?" By that ay nakarating na kami sa isang bahay. Not that simple house. May malaking gate na sa itaas nito ay mayroong sealed ng isang fraternity.
"That's the fraternity sealed. Some of the frat members live there." Sabay tingin sa malaking bahay.
"Okay lang ba na pumasok ako dyan?"
"Why not? And don't worry, hindi ka nila sasaktan. Trust me." Sabay kindat sa akin.
Pumasok naman kami sa loob habang akay ko pa rin sya. Ang ibang lalaki ay gustong magtanong kung anong nangyari sa kanya pero mukhang binigyan nya ng don't-ask look.
Nung nasa may living room na kami ay agad nya munang pinaalis ang ibang naruruun.
May isa namang lalaki na nagbigay ng medicinal kit sa kanya at pagkabigay ay umalis naman kaaagad.
"Bakit di na lang sa clinic ng university? I'm sure mas magagamot ka doon." Sabay upo sa bakanting couch doon, kaharap nya.
Sinimulan naman nyang gamutin ang sugat nya. At doon ko rin nakita na may sugat pa pala sya sa kanyang tagiliran.
"I'm sorry pati damit mo nalagyan ng dugo ko." Sabay tingin sa blouse ko na may dugo na rin.
"Oh." Doon ko lang rin napansin na basa na pala ang damit ko ng dugo.
"By the way, I'm Poly.. Poly Jairus Neville." Sabay ngiti sa akin. "And thank you for this."
"So that was what you meant. I'm Mono Maxine Bulk. A freshman."
"Wala ka na bang pasok?" Bigla nyang tanong.
Napatingin naman ako sa wrist watch ko. "I don't think na makakadalo pa ako na ganito ang itsura ko." Sabay tingin sa damit.
"I thought may fear ka sa mga tao? Pero bakit mo pa rin ako tinulungan?"
"Hindi pa ba yun sapat sa iyo ang dahilan na sinabi ko sa iyo kanina?" Umiling naman sya.
Tumayo ako at pumunta sa may bintana na nakasara. But I could see things behind that window dahil yari ito sa glass.
"Hindi naman ako takot sa mga tao, hindi lang ako sanay na may kasamang mga tao." At ikinuwento ko sa kanya kung bakit nagging aloof and mostly sa mga kaidad ko.