Catch Me, Please.

(5) Trouble Maker

~*~*~*~* CHAPTER 5: Trouble Maker *~*~*~*~

- Kiiesaa's POV –

♪♫ I need you and you need me~ ♪♫

Narinig ko na tumunog ang cellphone ni Lay. Agad niya din itong dinampot mula sa bulsa niya at sinagot.

"Lay speaking. Oh Hyung! Yeah. Kasama ko siya ngayon. Okay lang naman siya. Medyo sumakit kasi ang ulo niya, sinamahan ko na lang sa clinic kaya di kami na kapasok sa klase." He turned and winked at me. He was probably talking to my brother, since gumawa talaga siya ng excuse.

"Hmm. Ngayon na? Sige. Sabihan ko lang siya. Sige. Mag-ingat ka din hyung. Bye."

Tinago ni Lay ang kanyang cellphone sabay harap sa akin. "It was your Brother. Tinatanong kung nasan ka ngayon at kung okay ka lang. Nalaman kasi niya mula kay Luhan na di tayo nakapasok sa klase."

Nag-aalala pala ang mga Kuya ko sa akin. Aww~. Sweet naman. XD "Anong sinabi mo?"

Nagkibit balikat ito. "I just made up something para di na mag alala ang mga yun. Don't worry, wala akong pagsasabihan sa mga nangyari."

I smiled at napatango. Yan naman talaga sana nag gusto ko, yung walang nag-alala sa akin. Nakokonsensiya kasi ako.

"Nandun daw sila ngayon sa parking lot, hinihintay ka. Halika. Ihatid na kita sa kanila." Prisinta nito.

Tumayo si Lay at inabot ang kamay niya sa akin para tulungan akong tumayo. I held his hand at sabay kaming umalis sa lugar na yun. Di naman ganun kalayo ang parking lot sa Seniors building kaya agad kaming nakarating dun. I saw both of my brothers in the middle of the parking lot. Natayo si Kuya Kris while nakasandal si Kuya Chanyeol sa pulang Jaguar na pagmamay-ari ni Kuya Kris.

Di na ako nag atubili na lapitan sila pero tinigilan at hinawakan ni Lay ang braso ko. "Hanggang dito na lang ako Kis. Makikipagkita pa kasi si Rowen sa akin."

Napakunot noo ako. "Bakit daw?"

Nagkibit balikat siya. "Who knows. Nga pala.." Nilapitan niya ako ng husto, na agad ko din namang ikanagulat. His hot breath was ghosting on my skin since mas matangkad siya kesa sa akin.

He was looking at me intently, as if he was trying to memorize every feature of my face. Hinaplos niya ang pisngi ko, "Sana walang magbago."

"H-huh?"

Binawi niya ang kanyang kamay. "Kahit anong mangyari, kahit anong sabihin ni Tita Tiffany sayo. Huwag na huwag kang magagalit ha?" sabi nito while staring at me directly with those chest nut brown eyes of his.

"Ha? Anong ibig mong sabihin?" naguguluhan kong tanong.

Umiling ito saka ginulo ang buhok ko. "Basta. Sige Kis. Mauna na ako."

I started at him na wari ba'y nag hihingi ng explaination sa mga sinasabi niya. "Pero –"

"Ingat ka na lang. Bye!" Pinutol niya ang sasabihin ko pa saan. He smiled at me pero agad kung nahulaan na pilit lang yun. Tumakbo siya papasok ulit sa Main corridor ng Seoul High.

Pagkaalis niya, I sighed. Tumakbo ako palapit kina Kuya.

"Oh Bunso," bati ni Kuya Chanyeol ng nakita niya ako palapit sa kanila. Binaling din ni Kuya Kris ang tingin niya sa akin.

"Hi Kuya."

"Okay ka lang ba bunso?" nag-aalalang tanong ni Kuya Kris sa akin nang makalapit na siya. "I heard from Luhan na di ka pumasok after ng meeting niyo at di din pumasok si Lay. Sumakit daw ulo mo?"