Crazy She Wolf

H12

Ik loop de kamer in en zie dat het een donker gekleurde kamer is.

Goh toepasselijk.

Ik pleur mijn rugzak... die ik niet heb blijkbaar. Ik trek maar gewoon mijn sweater uit en mijn broek. Ik plof op het bed en schreeuw in het kussen.

Waarom kan hij niet gewoon als een normale mate zijn. Mij liefhebben, er voor mij zijn en vooral tegen mij praten! Waarom moet mij dit overkomen.

Ik ga onder de dekens liggen en ik denk nog wat na. Maar al snel vallen mijn ogen dicht.

Ik val bijna in slaap als ik een kus op mijn voorhoofd voel gedrukt. Ik open mijn ogen niet, want dat zal Cameron wel wezen. Wat is het toch ook een schatje.

*volgende ochtend*

Ik word wakker geschud en ik open langzaam mijn ogen. Ik keek naar de persoon die mij wakker had gemaakt. En ik zag dat de vrolijke Liv mij wakker had geschud. "Goeiemorgen" glimlach ik wrijvend in mijn ogen. "Goeiemorgen" zegt ze vrolijk terug.

"Kom je naar beneden ontbijten?" "Uh ja is goed" ik sta moeizaam op en rek me uit. Ze klakt met haar tong "zo ga je mijn broer dus echt niet winnen hoor" zegt ze met een afkeurende blik. "Bedankt?" Zeg ik naar mij zelf kijkend.

"Komop we gaan je wat opfrissen" ze trekt me uit bed en kijkt mij even raar aan "ja mijn rugzak hebben ze nog en.." "laat maar meid je mag wat van mij lenen" glimlacht ze.

*1 uur later*

Ik heb een licht blauwe broek aan en een croptop met een vest er bij aan. (Zie bijlage) mijn haar is iets wat gekrult en ik heb alleen mascara. Het is echt mooi en echt aardig dat ze me helpt.

We lopen naar beneden en daar zie ik 'hem' zitten in zijn jogging broek en eem zwarte t-shirt. "Goeiemorgen" zeg ik vriendelijk. Hij kijkt op en mompelt een goeiemorgen. Ik kijk teleurgesteld naar beneden. Liv ziet het en kijkt boos naar haar broer.

"Alex praten. nu!" Schreeuwt ze en wijst naar buiten. Cameron komt de keuken in gelopen en lacht naar mij.

"Goeiemorgen princes" "goeiemorgen" zeg ik vrolijk terug. Hij legt zijn hoofd op mijn schouder en slaat zijn armen om mij heen.

"Sinds wanneer doe je dit?" "Doe ik wat?" Vraagt hij mij. "Dit" en ik gebaar naar hem. "Oh dat. Ik vind je gewoon aardig" zegt hij met een grijns.

Even later komen Alex en Liv weer binnen. Alex kijkt ons met een opgetrokken wenkbrauw aan. Liv loopt gewoon naar de koelkast en pakt wat te drinken. Ik schud Cameron van me af en hij kijkt me met een pruillipje aan. Ik steek mijn tong uit en hij rolt met zijn ogen.

*na het ontbijt. Liv heeft Cameron ergens naartoe genomen*

"Uhm vraagje hé" Alex kijkt me vragend aan. "Waar zijn onze spullen?" "Uhm ik laat het zo wel brengen" ik knik en glimlach naar hem. Hij glimlacht terug.

Man ik smelt bijna van de bank af. Die glimlach Dayum!

Hij schraapt zijn keel en ik kijk hem vragend aan. "Wat is je lievelings eten?" "Ik weet dat Liv zei dat je dit moest doen. Maar het hoeft niet weetje" zeg ik. "Maar ik wil het weten" ik kijk hem enthousiast aan. "Ligt eraan wat je bedoelt met lievelings eten. Is het avond eten of snacks?" Hij lacht even "snacks?" "Hmm dat is best moeilijk weetje, maar ik kies voor Oreo's. Dat is gewoon heilig" zeg ik grijnzend. "Ik dacht meer aan chocolade ofzo" "ah nee hou ik niet zo van. Maar wat is joun favo snack?" Hij kijkt bedenkelijk voor zich uit. "Ik denk... Dorito's chips, en het maakt niet uit welke" grijnst hij naar me.

*uur later*

"WHAHAHAHHA" Ik heb tranen in mijn ogen van het lachen. Hij kijkt mij nep boos aan. "Het is niet grappig als ik half verzuip in mijn glas cola oké?" "So sorry" hik ik.

Hij staat op en komt op mij aflopen en hij kietelt mij. "Wat lach jij mij uit hea" zegt hij lachend. "I ik zei to och sor ry!" lach ik keihard. "A alsje blieft stoh hop!" "Hmm oke" hij grijnst naar me en stapt van mij af. "Moest dat nou?"vraag ik "Jup".

Liv en Cameron lopen de woonkamer in. Liv kijkt ons lachend aan en Cameron kijkt ons ongeïntreseerd aan.

Is hij boos op mij ofzo?

Ik kijk hem vragend aan en hij kijkt weg. Liv ging voluit praten over alles en nog wat, maar ik luisterde niet echt. Ik vond het raar hoe Cameron tegen mij deed of eigenlijk doet.

"Uhm waar zijn onze rugzakken? We moesten namenlijk vertrekken van jou" en hij kijkt Alex aan. Alex kijkt hem vragend aan, maar snapt het dan. "Jullie mogen ook nog wel wat langer blijven" hij kijkt mij vragend aan. "Ik vind het goed" en nu kijk ik Cameron vragend aan. Hij zucht. "Cameron kan ik je heel even spreken?" "Uh ja hoor" zegt hij nonchalant.

"Wat heb jij?" "Niks" zegt hij schouder ophalend. "Ja joh en waarom doe je ineens zo afstandelijk en chagerijnig?" Ik doe mijn armen over elkaar en kijk hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. "Dat doe ik niet" zegt hij als een klein kind. "Weet je wat laat maar" ik wil weg lopen maar hij houd mij tegen. "Skylar wacht" "wat?" Zeg ik geïrriteerd. "Ik vind het gewoon moeilijk om jou zo te zien met hem, en hoe hij naar jou kijkt enzo" ik kijk hem niet begrijpend aan. "Wat maakt jou dat dan uit?"

Hij denkt even diep na en heeft daarna een vast besloten uitdrukking op zijn gezicht. "Dat maakt me heel veel uit" hij komt dichterbij staan. "waarom?" Ik loop wat van hem af. En hij komt weer wat dichterbij. Ik loop zover als ik kan naar achter maar dat kan niet meer omdat ik tegen een muur aan bots.

Wie zet hier nou een muur neer?! Verdikkemie.

Hij zet zijn hand tegen de muur en leunt erop. "Omdat ik jou leuk vind Skylar Moore".

------------------------------------------------------

Oeh voor wie gaat ze kiezen?

Voor de lieftallige Cameron
Of voor de onvoorspelbare Alex.

Of voor allebei *wiebel wenkbrauw*

Xx me