Crazy She Wolf

H29

*volgende dag*

Ik loop naar de plek waar Cameron en ik hebben afgesproken. En ik vond het echt verschrikkelijk om tegen Alex te liegen.

In de verte zie ik Cameron al staan en ik begin wat sneller te lopen.

"Hei" zeg ik aangekomen bij Cameron. Hij draait zich om en glimlacht "hey".

Het is nu al een paar minuten stil en het is echt ongemakkelijk aan het worden. Ik kuch "nou wat wou je me vertellen?"

Hij kijkt me diep in mijn ogen aan "ja ik wou je vertellen dat je met me mee gaat" ik kijk hem verward aan. "Wat bedoel je?" "Dat je met me mee gaat" zegt hij met een donkere stem.

Ik kijk hem angstig aan en wil me net omdraaien, maar hij heeft mijn boven arm al vast. "Cameron laat me alsjeblieft los" zeg ik paniekerig. "Nee Skylar jij gaat met mij mee" en hij begint te lopen.

"HELP!" Schreeuw ik rond kijkend. "Hou je mond en loop gewoon mee" sist hij. "HELP VERDOMME NOU!" schreeuw ik zijn waarschuwing negerend.

Hij drukt snel zijn hand voor mijn mond. En hij duwt me verder en eindigt bij een zwart busje. Als hij de deur wil openen, probeer ik met alle geweld los te komen.

Maar hij houd me stevig vast en hij pleurt me zowat in het busje. Hij sluit meteen de deur en loopt naar voor.

*ongeveer 3 uur later*

"Ey wakker worden" zegt een zachte stem. Ik rek me glimlachend uit en open langzaam mijn ogen. En daar zie ik Cameron zitten en mijn glimlach is meteen verdwenen.

Ik merk nu pas dat ik op iets zachts lig en ik kijk om me heen.

Wat een lelijke kamer... nee wat lul ik nou het is prachtig.

Ik kijk ongelovig om me heen "vind je het mooi" vraagt Cameron. Ik kijk geïrriteerd "ja eigenlijk wel ja" zeg ik verslagen. "Mooizo, want hier blijf je voor de rest van je leven slapen. En voor meerdere dingen is deze kamer bestemd" zegt hij met een hese stem.

Ik kijk hem boos aan "naha dat dat gaat gebeuren" hij komt dichter bij met zijn hoofd en fluisterd "na een tijdje ga je me smeken om je lief te hebben".

Kots neigingen hiero. Help!

Ik kijk hem smerig aan "nee dus echt niet".

"Maar waarom heb je mij ontvoerd?" vraag ik om het onderwerp te veranderen. Hij kijkt serieus en gaat naast me zitten.

"Je weet het verhaal van mijn moeder toch nog wel?" Ik knik verward.

Wat heeft dat met dit te maken?

Dacht ik bij mezelf "nou mijn moeder is daar niet vermoord, maar mijn mate" zegt hij met betraande ogen. Ik wil hem wel troosten, maar ik ben nogsteeds boos op hem. Dus blijf ik zitten waar ik zit.

"En wat heb ik daarmee te maken?" Vraag ik zonder enige emotie te laten zien. "Nou jij lijkt heel erg op mijn mate. Haar uiterlijk heb je en haar persoonlijkheid heb je" zegt hij waarna hij zijn hand op mijn wang legt.

Ik trek terug van zijn plotselinge aanraking. "Raak me niet aan" zeg ik fel. Hij deinsde even terug maar kwam grijnsend weer terug.

Hij beet op mijn oorlelletje en ik probeerde hem weg te duwen.Maar dat lukte me niet. Hij ging verder in mijn nek met kusjes geven en hij stopte in 1 keer. "Nou dit heb je niet meer nodig"

Wat heb ik niet meer nodig?

Ik dacht na wat ik niet meer nodig zou hebben. En in 1 keer voelde ik zijn tanden in mijn huid.

Watte fack doet die mogool?!

Hij haalde zijn tanden uit mijn nek en likte het schoon. "WATTE FACK HEB JE GEDAAN?!" schreeuw ik boos.

"Jou van mij maken" fluisterd hij in mijn oor.

------------------------------------------------------

Whoop whoop.

Xx me