Crazy She Wolf

H13

Ik staar hem verbluft aan, en hij kijkt me afwachtend aan. Hij kijkt even later verslagen neer "ja ik weet het, het klinkt dom" hij loopt weg naar binnen. Hij laat me verbluft achter.

Vind ik hem leuk? Nee toch, we zijn toch alleen vrienden? Of niet..

Ik ga maar naar binnen waar ik Cameron niet zie. Ik zucht en ga naast Liv zitten. "Whats up?" "Nee niks" zeg ik tegen Liv. Ze wil nog wat zeggen, maar laat het dan maar toch.

"Waar is Alex?" Vraag ik aan Liv. "Alpha zaken. Maar hoe ging het" vroeg ze enthousiast. "Ja ik ben meer over hem te weten gekomen" glimlach ik. "Oeeehhhh" grijnst ze. Ik begin te lachen en gooi een kussen op der hoofd.

*bij het avond eten*

"Wat eten we voor lekkers?" Zeg ik met mijn neus in de lucht om het te kunnen ruiken. "Gebakken aardappels met worst" zegt Liv trots op haar kunstwerk. "Het ruikt in iedergeval lekker, dan zal het vast ook wel zo smaken" lach ik naar haar.

Ik schuif alvast aan en Liv ook. We wachten nog op de andere, maar ik kan eigenlijk niet wachten. Mijn maag heeft oorlog ofzo daarbinnen. Liv kijkt ook ongeduldig op de klok.

"zullen we alvast beginnen met opscheppen?" "Ik dacht dat je het nooit zou zeggen" zeg ik hongerig.

Even later komt Alex ook bij ons aanschuiven. Ik heb mijn bord al leeg en ik maak me een beetje zorgen om Cameron. "Uhm ik ga Cameron even zoeken als dat mag" "ja is goed hoor" zegt Liv al voor dat Alex kon reageren.

Ik sta op en loop naar boven. Ik open de kamer naast mijn aangewezen kamer en zie Cameron daar niet, en ik word wat onrustiger. Ik loop/ren weer naar beneden en kijk paniekerig naar de 2 die aan tafel zitten. Ze kijken me allebei vragend aan.

"Cameron is er niet" "hij is vast gewoon wat aan het rennen" zegt Alex schouder ophalend. "Vast niet anders had hij wel wat gezegd" Zeg ik nadenkend over waar hij kan zijn.

"Kom we gaan hem wel zoeken" zegt Liv al opstaand.

*4 uur later*

We hebben het hele territorium door zocht, maar Cameron is nergens te bekennen.

Straks is hij gewond of meegenomen! Nee nee nee! Altijd positief blijven denken Sky!

We lopen het packhuis weer in en ploffen op de bank. "Waar de fack kan die gast zitten?" Vraagt Liv meer aan zichzelf dan aan mij. Ik zucht diep "ik heb echt geen flauw idee" ik laat mijn gezicht in mijn handen vallen.

Alex komt de woonkamer inlopen en ploft naast Liv. "Er is vast niks met hem aan de hand" zegt hij nonchalant. Ik zucht weer "ik ga naar boven" zeg ik zonder op een antwoord te wachten.

Als ik boven ben laat ik me op de grond zakken en sla ik mijn armen om mijn knieën heen. Ik leg mijn voorhoofd op mijn knieën.

Het komt gewoon door mij dat hij weg is. Als ik nou wat had gezegd ofzo dan was hij nog hier.. bij mij.

Ik hoor geklop op de deur en ik reageer niet. De deur gaat langzaam open en Alex komt binnen lopen. "Laat me met rust" zeur ik. "Nee ik laat mijn mate hier niet achter piekerend over één of andere gast". "Die één of andere gast is wel mijn vriend ja?!" Snauw ik naar hem. Ik kijk hem boos aan en hij kijkt neutraal terug naar mij.

"Oke dan niet hé. Doei" en weg is hij.

Ik kijk uit het raam naar de sterren die hoog in de hemel staan. Ik sta maar op en kleed mij uit. En ik pak slaapkleding die ik van Liv mocht lenen en doe het aan. In bed woel ik nog even voordat ik in slaap val.

------------------------------------------------------

Waah waar is Cameron naartoe :'(

Xx me