Nihayet vardılar kasabaya.
Alex halasının evine gitmek için sabırsızlanıyordu.
Ev yürüyüş mesafesiyle 10 dakika kadar uzaklıktaydı.Edward Hala Emma ya haber vermişti.Emma ise evde yemekler pişirmiş ve sabırsızlıkla onları bekliyordu.Emma 65 yaşında,şişman, kısaboylu, yalnız yaşayan dul bir kadındı.Edward ın tek kardeşiydi.ve 1990 yılında eşini kaybettikten sonra bu kasabaya yerleşmişti.Emma kısırdı bu yüzden 35 yıl evli kalmasına rağmen hiç çocuğu olmamıştı.
Biraz sonra,küçük bir tepenin ardında iki kişi belirdi.Bunlar Edward ve Alexander dan başkası değildi.
Emma hemen ayakkabılarını giyindi ve onlara doğru koşmaya başladı Alex halasını görür görmez babasının elini bir zorlamayla bıraktı ve koşmaya başladı.Az sonra Emma,Alex e sıkı sıkıya sarılmıştı ve öpe öpe yanaklarını kızartmıştı.Edward uzaktan geliyor ve onlara gülüyor du.+"Ne kadar da çok büyümüş Benim oğlum.Kos kocaman bir adam olmuşsun"dedi Emma gülerek.
Alex sadece gülmekle yetindi.
Az sonra aralarına Edward da katıldı ve ablasına sıkıca sarıldı.
Bu buluşma faslı bittikten sonra eve geldiler.Alex in sevdiği yemekler yapılmış ve sofra kurulmuştu.
Hemen sofraya oturdular.Alex o sıra da Sophia ile konuşuyor du.+"Kasaba ya vardık,tren istasyonunun orada seninle buluşmak istiyorum"
-"Olur ora da seni beklicem.Ama sana mesaj attığımda çık evden" dedi Sophia.Alex bunu kabul etmişti yemeğini yedi ve ilaçlarını içti.
Uzunca bir süre Sophia dan ses çıkmadı ve Alex bir saniye bile düşünmeden Sophia yı aramaya başladı.Ancak ne mesaj alabiliyor ne de mesaj atabiliyordu.Sebebini düşündü ancak anlayamadı.Bir Sophia vardı evet ama yokta gibiydi çok anlamsız olan bu durumu açıklayamadı.
Ertesi sabah Emma,Alex i uyandırmaya gelmişti.-"Bebeğim,Hadi ama uyanman gerekiyor kahvaltı zamanı!!" dedi Emma
Ancak biraz daha yaklaşınca Alex in uyku da sayıkladığını duydu.
+"Sophia nerdesin?
Aşkım nerdesin?
neden yanıma gelmiyorsun?"Bunu duyan Emma hemen Edward a haber verdi.Edward geldi ve Alexi uyandırdı.Elinde bir bardak su ve bir poşet ilaç vardı.
Alex gözlerini açtığında karşısında Emma,Edward ve Sophia yı gördü.
Alex, Sophia ya dönerek.
+"Ne yaptığını sanıyorsun? Neredeydin bu zamana kadar? Sensiz burada kafayı yicektim.Nihayet hatırladın beni." dedi.
-"Lütfen babana bak ve verdiği ilaçları iç Alex. Ben zaman zaman seni görmeye gelicem"
Dedi ve odadan çıktı .Alex arkasından bağırsada onu durduramadı
Olan biteni şaşkınlıkla izleyen Emma ve Herşeyden haberdar olan gözü yaşlı Edward,Alex e uzun uzun baktılar.
Alex sakinleşince ilaçlarını içti ve sofraya oturdu. Emma hiçbirşey anlayamamıştı.
Alex, Sophia ya ulaşmaya çalıştı ancak yine başarılı olamadı.
Alex hergün duzenli olarak Kahvaltıdan sonra Emma ile tarlaya gidiyor, Emma Çalışırken Alex onu izliyor, bazen de yardım ediyordu.
Aradan iki ay kadar bir zaman geçti.
Alex ilaçlarını hergün almaya devam ediyordu. Psikolojik sorunları olduğu bariz ortadaydı. Doktorun verdiği ilaçlar sayesin de Alex in durumu günden güne iyi ye gitmeye başladı.Bazen ise Sophia yı görür gibi oluyordu. Ancak asla kavuşamıyor ve dokunamıyordu.