Saat epey geç olmuştu derin bir nefes aldım, evin yolunu tuttum. Kapıyı çaldım açan annemdi
" Eylül" iyimisin ? dedi uzun uzun sarıldım anneme kendimi kimsesiz zavallı bir kıza benzetiyordum. " iyim" dedim ve odama geçtim yemek bile yemeden uyumuşum sabah Uyandığımda saat 12:30 du Güneş gözlerime vuruyordu açmakta zorlandığım gözlerimi yavaşça açtım Karşımda 5 yıllık arkadaşım Neşe duruyordu
- "Neşe" ne temel şey çıktın sen böyle Eylül diyerek mırıldanıyordu
- offffff Neşe sabah sabah ne bu çene
- hadi kalk annen çıktı kahvaltı hazırlayıp birşeyler yiyelim
- ben çok açım
- bende o kıçını kaldırırsan yeriz birşeyler
- taktın sende bana ha
- sana takmayayım da kime takayım
- git sevgiline tak oğlum
- haha ona zaten taktım kafayı sen onu bunu boşver de unutabildin mi Kerem'i
- tabikide hayır
- doğru ya nasıl unutulur öyle bir çocuk
