Paralel Böcekler

Gömülen dostluk

Demek Selin gerçekten artık yoktu ?
hala inanamıyordum. Bir tarafım ne kadar kabullenmek istemese de diyeri o artık yok! Boş bir beden, göçen bir ruh ve gömülen bir dostluk kaldı! Diye Bangır Bangır bağırıyordu. Yüzüme düşen yağmur damlası ile gülümsedim. Acaba doğa Anna bunu hissetmiş miydi? Odamı ağlıyordu? Diye sorguladım içimden. "Gizem hadi gidelim kuzum. " Annemin bitkin sesini işiten kulaklarım iç sesimle boğuşmamı yarıda kesmişti .
"Anne ben biraz daha kalsam ?" Zar zor çıkan sesim ve annemin buruk gülümsemesi yine tokat gibi yapıştırmıştı acı gerçeği yüzüme. Selin benim dostum , kardeşim ve sırdaşımdı koruyamamıştım küçüğümü. Annem üvey babamla evlendiğinde girmişti hayatıma Selin, annesi onu doğururken hayatını kaybettmişti sonra babası annem ile tanışıp evlenmişlerdi. İlk gün çok kıskanmıştım onu .

(Geçmiş)
"Ben kelebek olmak istiyorum."

"Kelebekler acınası varlıklardır . " Selin ani hareketle yüzünü bana çevirmişti.

"Neden ?" Diye sordum .

"İlk başta iğrenç bir böcektirler, sonra bu çirkinliklerine dayanamayarak kelebek olmaya karar verirler kelebek olup kendilerini sevdirdiklerinde ise ..." Bam. ani gelen sesle ürkmüştüm. "Geberip giderler." Selin yavaşça masaya vurduğu elini geri çekmişti. Masaya Vurmasının sebebi öfke değildi korkucağımı biliyordu hep korkardım. "O zaman sen tam bir böceksin." Diye yüzüne doğru sevinçle bağırdım.
"Neden bir gün sana kendimi alıştırıp öleceğim için mi ?"

"Hayır aptal çünkü çok çirkinsin, ama senden kurtulsam fena da olmazdı, gerçi sana asla alışmam orası ayrı konu. " diye söylendim.

(Günümüz)
Aklıma gelen anıyla birlikte burukça gülümsedim . Nerden bilebilirdim ki böyle olucağını? Onu hep öz kardeşim gibi benimserdim aslında.

Dediklerimiz şakadan ibaretken doğruya tam isabet ettiğimizi nerden bilebilirdik ki ? Ama ben ne olursa olsun kelebeğimden nefret etmem, beni bu dünyada yanlız bırakmış olmasına rağmen.
"Selin hadi geri dön, ben seni çirkin bir böceken de sevmiştim. Kelebek olmana hiç gerek yoktu. Yalvarırım geri dön" Elimdeki mezar kumlarını alıp kalbime bastırdım. "Ama seni karanlık yerler daraltır, fenalaşırsın sen orada . " Diyerek dinmeyen göz yaşlarımı silmekle uğraşmayı bırakmıştım.
                *-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

Tenimde bir ürperti hissetim. Ani gürültü ile yerimden sıçradığımda odamın penceresinin açık olduğunu farkettim, kalkıp pencereyi kapatığımda bir su içmenin iyi geleceğini düşündüğüm an, ışığı açmamla deli gibi çığlık atmam bir olmuştu. "Gizem noluyor?!" Üvey babamın telaşlı sesi gittikçe yakından gelirken benim yapabildiğim tek şey deli gibi bağırmak ve duvardaki yazıya bakmaktı." OYUNA HAZIR MISIN ?" Üvey babam ile annem, odama girerek direk yanıma geldiler . "Sakin ol kızım polisi arıyorum" Diyen, anneme iyice sokuldum. Hayır hazır değildim!