Alice In Wonderland Syndrome (Completed)

EPILOGUE

"MATT!"

"Ate, ate Celia ayos ka lang!?" Paulit ulit na sigaw ni Cion.

Sobrang hapdi ng mga mata 'ko, at ang pisngi 'ko ay sobrang basang basa.

Napatingin ako kay Cion, nagulat ako sa itsura nito. Hindi ko alam ang gagawin ko, bigla ko itong yinakap ng madiin.

"I missed you! I missed you! I missed you!" Paulit ulit kong sabi, habang iyak ng iyak.

"Anong nangyari!?" Biglang bukas ng pinto ni Coin at lapit nito.

Hinatak ko rin ito at yinakap. Namiss ko makita ang mga itsura nila, yung mukha nilang walang mga dugo. Namiss ko, namiss ko!

Napayakap nalang din silang dalawa. Tapos na, naligtas na ako. Hagulgol ko padin.

Nag-tanong sila kung anong nangyari, pero hindi 'ko pa rin sinabi. At sinabing wala naman.

Masaya ako, dahil katulad ng nakikita ko roon ay mayroon nalamang silang mga weird na tenga at buntot.

Nasanay na ako sa mga nakikita kong ganoon. At nagpapasalamat akong umayos na kahit papaano ang vision ko.

Ang rabbit naman ay nag-iwan lamang ng notes sa aking kama kasama ng pocket watch.

Sinabi nito na kailangan niyang bumalik ng Zarandyn upang ireport ang lahat sa Reyna.

Umayos ang buhay 'ko at nakakatingin na ng maayos sa mga tao sa paligid ko, nababati at nakakausap ko na rin ang mga ito.

Pumapasok na rin ako sa university at bumawi sa mga activities, sinabi sa'kin ni ate carmen na isang buwan na akong tulog.

At umatin din ako sa libing ni Aloia, totoo ngang namatay ang mga namatay doon sa Alice game.

Wala akong pinagsabihan sa mga nangyari roon. At binalita rin ang mga nangyari sa ibang Alice. Ang pinagtaka ko lang ay kulang itong isa. Siguro taga ibang bansa iyon.

Gumanda naman ang buhay ko ngayon at sana mag tuloy tuloy na ito.

Pero hindi pa rin naalis ang sakit kong alice in wonderland syndrome, at hindi pa rin alam kung ano ang lunas dito.

The end.

Yay~ salamat sa mga nag basa at sumuporta po, complete na po siya. :>