Yusuf okulun bahçesinden çıkmış bize doğru yaklaşıyordu.Allah'ım o insansa ben neyim ben insansam o ne?düşünceler adeta zihnimde dans ediyordu.Yusuf'un bize doğru her adımında benim midemdeki kramplar artıyordu neredeyse heyecandan düşüp bayıyacaktım tabii bayılsam filan karizma yerlerde.Ama bizim filmin iyi adamı Yusuf degilmi?Beyaz atlı prensde Yusuf o zaman ben bayılırsam o beni japon filimlerindeki gibi havada yakalamalıydı.Amma hayalci çıktım adam daha varlığımdan nefes almamdan habersiz yaşıyor.Bir de benim hayallerime bak!Yanımıza yaklaştı Cüneyt beni arkadaşı gibi değilde sanki kızkardeşiymişim gibi tanıştırdı.Sanırım burda işte tamda bu anda hayallerimi bitiren Yusuf değilde Cüneyt oldu.Kötü adam hayallerimin katili Cüneyt...Zaten Yusuf arkadaşının kardeşine bakmayacak kadar mertti,delikanlılığın kitabını Kadir İnanır'dan sonra sanki o yazmıştı.Cüneytemi ?kızayım Yusufamı?yoksa Kadir İnanıramı?bilemedim.Sanırım bu aşktan vazgeçmeliyim."Zaten aşklar hep yalan dolan"diye Yıldız Tilbe şarkısı takıldı dilime.Bilmem kaçıncı platonik aşkımdı.Birden bir film karesi çıkıyor önüme ve Sadri Alışık Gözleri dolu bağırıyor "buda mı gol değil be "diye işte ben tamda bu psikojideydim...
