CREPPYPASTA (BİTTİ)

SADECE BİR YALANIN İÇİNDE YAŞIYORUM

biz böyle yürürken arkamızda birisinin olduğunu sezmiştim. Onunla birlikte kafamı arkaya doğru çevirdim gördüğüm şeyle birlikte birden duraksadım. Masky'de birden duraksamama şaşırdı ve arkasını döndü. Oda benim gördüğüm şeyi görünce yere çivilenmiş gibi kaldı. Gördüğümüz şey gerçek olabilir miydi?

〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰〰

Hala gördüğüm şeyin şokunu atlatamamıştım. Bu Nasıl olabiliyordu? Ailem tam gözümün önünde ölmüştü. Şimdi tam karşımdalardı. Gittikçe yaklaşıyorlardı. Birden annem üstüme atladı, masky tam gelecekken babam kafasına sopayla vurdu ve bayılttı.

"A-anne D-dur ne yapıyorsun?"

"Senden nefret ediyorum!!!" Ne annem benden nefret mi ediyordu? Gözlerimden yaşlar akmaya başlamıştı.

"N-neden benden nefret ediyorsun ben sana ne yaptım?"

"Sen dünyaya gelmekle ilk hatanı yaptın zaten" tam bıçağını kafama saplıyacakken arkadan birisi annemi tuttu. Grey tutmuştu. Kendimi şuan berbat hissediyordum.

O kadar berbat durumdaydım ki hareket bile edemiyordum. Jane geldi ve beni kaldırmaya çalıştı.

"Mia hadi kalksana" sadece bir yere odaklanmıştım. Havaya hava karanlık olmuştu. Siyah rengi görünce kendimi hatırlıyordum. Kapkara, simsiyah bir yerdeymişim gibiydim.

Artık yapayalnız ve mutsuz hissediyordum. Ailem benden nefret ediyordu. Eğer creepyler olmasaydı beni öldürmüşlerdi. Grey sonunda onları hallettiğinde insan haline döndü ve yanıma geldi.

"Mia hey mia iyi misin?" Beni sarsıyordu. Artık dayanma gücüm kalmamıştı. Gözlerimden yaşlar hücum ediyordu.

"Neden herkes benden nefret ediyor?" Sesim o kadar acıklı çıkmıştı ki bazılarının ağlama sesini duyabiliyordum.

O kadar acınası bir durumdaydım ki. Sadece karanlığın içindeydim. Bomboş, simsiyah bir yolda sadece yürüyordum. Duygularımı kaybetmiş, artık hiçbirşeyin yokmuş gibi. Grey beni kaldırdı.

"Hayır biz senin aileniz. Her zaman senin yanımda olucaz yanlız değilsin" onun bile gözlerinden yaşlar akıyordu. Baktığımda herkes duygulanmıştı. Evet yanlız değildim onlar vardı.

Grey'e bir anda sarıldım. Oda bana koca ellerimi doladı. İçimdeki bu acı dinmicekti biliyordum ama yinede görmezden gelicektim. Ayrıldığımda göz yaşlarımı sildim.

Masky'e baktığımda ayılmamıştı ve yerde öylece duruyordu. Yanına gittim ve kafasına baktım. Baya sert darbe yediği belliydi. Kafası morarmıştı ve şişmişti.

Grey onu sırtına aldı ve creepy evine doğru yol aldık. Eve girdiğimizde direk odama çıktım ve yatağa yattım o yorgunlukla uyuya kalmışım.

Bomboş yolda yürüyorum. Sadece ben varım. Etrafım sadece karanlık ve boşluk. Hiçbir duygu hissetmiyorum. Öylesine yürüyorum. Karşıma birden bir ev çıkıyor. Bu önceki rüyamda gördüğüm ev.

Bu evde beni çeken birşey var. Bu evi görünce kendimi anılarımı hatırlıyorum. Evin içine girdiğimde küçük bir kız var. Bu kız bana çok benziyor. Kız evde mutlulukla koşturuyor. Sonra içeri bir çocuk giriyor.

Çocuk muhtemelen 11 yaşında kız ise 6 gibi. Kız çocuğa koşuyor ve sımsıkı sarılıyor. Çocuk arkasında birşey saklıyor. Kız merakla çocuğun arkasındaki şeyin ne olduğunu soruyor.

Çocuk, kızın bu sorusuna karşı kıkırdıyor ve arkasındaki paketi küçük kıza uzatıyor. Kız heyecanla paketi alıp içindeki şeye bakıyor. Paketin içinden küçük, tatlı bir resim defteri onun yanındada renkli kalemler ve küçük bir silgi çıkıyor.

Kız o kadar Mutlu oluyor ki gözlerinden yaşlar akmaya başlıyor. Sonra kafasını kaldırıyor ve çocuğa mutlulukla bakmaya başlıyor. Elindeki paketi bir kenara bırakıyor ve koşarak çocuğun kucağına atlıyor.

İkisi birlikte mutlulukla sarılıyor. Sonra içeri bir kadın ve bir adam giriyor. İkisininde yorgun oldukları suratlarından anlaşılıyor. Kız ve çocuk mutlulukla kadın ve adamın yanına gidiyorlar.

Kadın gülümsüyor ve küçük kızı kucağına alıp saçını okşamaya başlıyor. Adam ise çocuğu alıyor ve ailecek sarılıyorlar. Ancak bir süre sonra birşey oluyor ve kadın, adam ölüyorlar.

Çocuk ve kız tek başlarına kalıyorlar. Bir sure sonra çocuk 16 kızda 11 yaşına geliyor. İkiside tek başlarına sokakta dolaşıyorlar. Çocuk kızı okutabilmek için bütün gün çalışıyor. Akşam sadece 1-2 saat uyuyabiliyor.

Kız çocuğa üzülüyor ama elinden hiçbir şey gelmiyor. Küçük olduğu için onu işe almıyorlar. Küçük kız, çocuğu Mutlu etmek onun emeklerini boşa çıkarmamak için bütün gün çalışıyor ve sınavlardan yüksek not alıyor.

Ama Birgün birşey oluyor. Çocuk ve kız dışarıda dolaşırlarken ışıkların orada arabalara kırmızı ışığın yanmasını bekliyor. Kırmızı ışık yandığında karşıdan karşıya geçerlerken kontrolsüz bir araba kırmızı ışıkta duramıyor ve çocuk ve kıza çarpıyor.

Çocuk, kızı kurtarmaya çalışıyor ama fayda etmiyor. Araba çocuk ve kıza çarpıyor ve muhtemelen 10-20 metre sürüklüyor. Bunu gören insanlar hemen çocuk ve kızın başına toplaşıyor.

Ama onlara vuran adam hapse giricem korkusuyla oradan hızla kaçıyor. Hemen ambulansı arıyorlar ve ambulans çocukla kızı alıp hastaneye götürüyor. Çocuğun durumu kızın durumundan daha ağır oluyor.

Kız bir süre sonra iyileşiyor ama hafızasının büyük bir bölümünü kaybediyor. Kızın ailesi olmadığından onu üvey bir aileye evlatlık veriyorlar. Üvey ailesi kızı seviyor gibi gözüksede içlerinde büyük bir kin besliyor.

Birgün annesi bıçakla kızın odasına giriyor. Tam kızı katledicekken kız uyanıyor. Ne olduğunu sorunca annesi bakmak için geldim diyor. Kız annesine Kocaman sarılıyor. Annesi ise ondan iğrenerek kendini ondan uzaklaştırıyor.

Sonrada iyi geceler dileyerek odadan çıkıyor. Kızda mutlulukla yatağa geri yatıyor. Kız bilmesede o uyurken rüyada birisi onun yanına geliyor ve ona huzur veriyor. Kız ise bunun sadece bir rüya olduğunu düşünüyor.

Ama tam tersi annesi ve babası aslında kızları Mutlu ve huzurlu olsun diye kız uyurken onu seviyorlar yanında oluyorlar. Yani bunlar onların ruhları oluyor. Kızı hep kötü şeylerden uzaklaştırıyorlar.

Yani annesi ve babası kızlarına verdiği sözü yerine getiriyorlar. "Seni hiçbir zaman bırakmicam kızım"

Bu rüyayla birlikte kendimi bir huzurlu hissetmiştim. Bir senaryo gibiydi. Hepsi sanki gerçek gibiydi. Gözlerimden yaşlar aktığını daha yeni fark ettim. Sonra Elimle yaşlarımı sildim.

İçimde garip bir huzur vardı. Bazen sadece beni seven bir ailemin olmasını istiyordum. Ama ben sadece kendimi kandırıyorum. Bununla birlikte kendimi daha çok incitiyorum. Bu yüzden bir yalanın içinde yaşıyorum.