Modeontwerpster?

Het moment

4


Het laatste lesuur zit er eindelijk op, ik dacht dat die saaie man nooit was uitgepraat bij Aardrijkskunde. Maar ik zat wel ondertussen in het lesuur de hele tijd met zenuwen in mijn buik, omdat ik na Aardrijkskunde aan Dennis ga vertellen dat ik hem leuk vind. En dat is dus op dit moment.

Heel de klas is al naar zijn kluisje aan het lopen. En ik dus ook. Teresa zit mij heel de tijd vragend aan te kijken, van ga je het nou nog vertellen of wat? Ondanks de zenuwen liep ik toch naar Dennis toe.

'Dennis, kan ik je heel even spreken?' Vroeg ik met een bibberende stem. Zo te zien was hij ook aardig zenuwachtig geworden. Dat heb ik althans aan zijn handen gezien. 'Uh, ja tuurlijk waarover wil je me spreken?' Dennis keek me haast niet aan. 'Nou ik heb van mijn vriendinnen gehoord dat je me leuk vind.' Dennis keek meteen op. 'En nu wil ik jou ook iets belangrijks zeggen. Ik uh, ik vind je ook leuk.' zei ik zachtjes. 'Echt?, wauw dat is heel leuk!' zei hij blij. Ik knikte verlegen en daarna viel er een ongemakkelijke stilte, want ik wist niet wat er nu moest komen of gezegd kon worden en Dennis ook niet. Teresa stond nog steeds te wachten en te kijken naar Dennis en mij. Uiteindelijk begon Dennis weer te praten. Hij nam een hap lucht pakte mijn handen vast en vroeg daarna: 'Bridget zoals je al weet vind ik je echt heel erg leuk dus, wil je met mij verkering?' Ik kan wel een dansje doen op dit moment zo blij ben ik. 'Ja natuurlijk!' zei ik heel overtuigend. De helft van de klas is nog op school en stond ook te kijken naar ons. En je kan vast al raden wat ze gingen zeggen. 'Zoenen, zoenen, zoenen!' zei de helft van de klas in koor. Maar dat gingen we niet doen.

'Ik ben echt helemaal in de wolken! Ik ben zo blij dat ik het vandaag heb gezegd tegen hem en nu hebben we gewoon verkering!' Kletste ik tegen Teresa en Claudia op de fiets onderweg naar huis. Ze konden er allebei bijna niet meer tussenkomen om wat te zeggen. Maar Claudia lukte het toch. 'Oké, dus kortom, je hebt hem verteld dat je hem leuk vind en toen vroeg hij je verkering?' Claudia stond niet bij de kluisjes toen dat gebeurde, ze was nog even naar het toilet gegaan. 'Ja helemaal! En ik zei natuurlijk ja op zijn antwoord. We gaan vanavond nog even whatsappen met elkaar, want hij moet zometeen naar zijn zwemtraining. 'Ik begrijp het nu helemaal, maar kun je wat minder praten?' zei Claudia plagerig. 'Claudia ik ben het helemaal met je eens!' Zei Teresa en ze stak haar tong uit. 'Dus ik praat teveel, dan zal ik mijn mond wel houden hoor ik ben alleen maar blij.' En ik stak ook mijn tong uit naar hun. We moesten alledrie lachen. Verder onderweg naar huis hebben we nog wat gepraat en natuurlijk gelachen.

Eindelijk thuis dacht ik en ik zuchtte, ondanks dat het einde van de dag toch wel heel leuk was. Ik pakte wat te drinken uit de koelkast en ging op de bank zitten. Niemand was nog thuis, mijn vader en moeder waren aan het werk, mijn broer (Kevin) en mijn zusje (Gina) zitten allebei nog op school. Ik zag dat mijn schetsboek op tafel lag en pakte mijn schetsboek plus een potlood. Er stonden al wat schetsjes van vrouwenkleding in. Op zich was het best wel leuk om kleding te ontwerpen. Dit werk hebben mijn ouders nog niet gezien, want ik vind het een beetje stom om het ze te laten zien. Ik wilde een nieuwe broek ontwerpen, alleen inspiratie opdoen is moeilijk. Dus meestal weet ik niks te ontwerpen. Ik legde het toch maar weer weg en zette de tv aan. Ik ben nu een stuk minder druk dan op de fiets met mijn vriendinnen. Ik grinnikte weer even toen ik terug aan vandaag dacht.

'Mag ik van tafel?' Vroeg ik net iets te blij. 'Iedereen is klaar, dus je mag van tafel. Je moet alleen nog wel even je bord opruimen en in de vaatwasser zetten dan mag je gaan. Toen ik dat gedaan had liep ik zo snel mogelijk naar boven naar mijn mobiel, omdat Dennis en ik hadden afgesproken om te appen. Ik pakte mijn mobiel en klikte op whatsapp. Hij was nog niet online zag ik en hij was vandaag laatst gezien om 14.06 uur, hij was dus nog helemaal niet op zijn mobiel geweest. Dus deed ik mijn mobiel even weg en pakte mijn huiswerk erbij. Waarom moet die leraar van Nederlands altijd zoveel huiswerk opgeven? Ik zuchtte en begon er maar aan. Hoe eerder ik het had gemaakt hoe langer ik kan appen met Dennis.

Ondertussen was het 2 uur later geworden en nog steeds niks van Dennis gehoord. Mijn huiswerk was al af. Ik gaf het op en ging mijn pyjama maar alvast aandoen. Nog een uur later ging ik maar teleurgesteld naar bed. In mijn bed maakte ik me toch wel een beetje zorgen, er zou toch niks gebeurd zijn met hem? Met die gedachte viel ik in slaap.